Brasserie des Etangs: Minigolf als alibi

LET OP: deze brasserie is overgenomen!

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 192 (woensdag 16/7/2008)

Met Junior heb ik de laatste tien jaar in Frankrijk talloze minigolfparcours afgehaspeld. Ongetwijfeld een onderdeel van mijn jaren ’70 fetisj. Hij is ondertussen ook door de microbe gebeten. Vandaar de idee om als ontspanning op een zondagmiddag tijdens de examens naar de goed onderhouden minigolf aan de Mellaertsvijvers te trekken. Eerst gaan we echter de nodige krachten opdoen in Brasserie des Etangs, gelegen tussen de plezier- en visvijver. Het is een chalet met een veranda die bijna helemaal rond het gebouw loopt. Het grote luxueuze terras met zicht op het minigolf en vijvers is in de zomer een pleisterplek. Fransman Jean-Charles Gatelet en zijn echtgenote Nadia hebben in Brussel de klassieke Franse brasseriekeuken opnieuw op de kaart gezet. Madame gaat resoluut voor de ‘Os à moelle, brisures de truffe'(€10,50) als voorgerecht. Traditioneel wordt het bot dwars afgesneden zodat er twee, drie cilinders met een hoogte van een vijftal cm op je bord belanden. Dat is hier wel even anders. Een volledig bot wordt overlangs doorgezaagd en belandt zo op een langwerpig bord. Het is rijkelijk bestrooid met brokjes zwarte truffel. Mijn eega lepelt met veel plezier de twee stukken dakgoot leeg. De eerlijkheid gebiedt mij te vermelden dat het erbij horende toastbrood verbrand is. Bij de suggesties zien Junior en ik een ’Vichyssoise, chiffonnade de saumon fumé’ (€8,50) staan. Een vichyssoise is een in 1917 door Louis Diat gecreëerde met room gebonden soep van aardappelen en prei die koud wordt opgediend en gegarneerd met fijngehakt bieslook. Om de prijs te rechtvaardigen worden er hier aan de maagdelijk witte soep reepjes gerookte zalm toegevoegd. Dit is niet nodig want de soep op zich is heerlijk. Ons nageslacht kijkt vertwijfeld als hij zijn ‘Jambonneau roti moutardière’ (€15) geserveerd ziet. Genoeg voor ons drieën. Het is perfect gegaard, maar ook hier weer spijtig genoeg een detail dat voor verbetering vatbaar is. Het paneermeel dat bovenop de mosterdlaag op het vlees ligt, is niet krokant. De chef zou dit bij de controle van de borden, voor ze de keuken uitgaan, toch moeten zien? Omdat het rundvlees hier van het Charolaisras is, kiezen we voor een entrecote (€20,50) en een filet puur (€23,50) om te delen. Zo kunnen we de diversiteit in textuur en smaak tussen deze detailversnijdingen proeven. De entrecote heeft een robuust, sappig mondgevoel en een stevige smaak. De filet puur is zeer mals en heeft een zalig zachte, lang nawerkende smaak. Goed dat we niet gezwicht zijn voor de ober die ons een suggestiewijn van €27 wou verkopen, want de vin du patron van €16 (2,75 maal de inkoopprijs), een rode Bordeaux (Les Prémices de Martet 2005) is bijna te goed als huiswijn. Als dessert proeven we nog van de heerlijk huisgebakken ‘tarte citron meringuée’ en ‘tarte au fromage blanc sur fond de spéculoos’ (beiden €6). Bij de ristretto (€ 2,50) begint het jammer genoeg te regenen zodat we een andere keer zullen moeten terugkomen voor het minigolf.

Conclusie: De Franse brasseriekeuken in zijn volle glorie. Alleen moet de chef beter zijn borden controleren.

Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 8/10

Globale beoordeling: **** (zeer goed)

Type: brasserie
Keuken: Frans
Specialiteit: vleesgerechten

Brasserie des Etangs
Vorstlaan 275
1150 Sint-Pieters-Woluwe
 
Dit was echt een revelatie. Franse brasseriekeuken gebracht door een Frans koppel. Een verademing. Jean-Claude en Nadia deden dat schitterend. Ze verkochten hun zaak net voor de bankencrisis. De nieuwe eigenaar ging effectief failliet. Ondertussen heeft de daarop volgende eigenaar de zaak verkocht aan de brasserieketen 'Restauration Nouvelle' die in totaal 22 vestigingen omvat.
Opnieuw mijn excuses voor de door mij genomen foto. De gedrukte foto was van zeer slechte kwaliteit.

De Hoef 1627: Pomme d'amour

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 190 (woensdag 18/6/2008)

Gaan dineren op een zwoele avond en je een beetje in Zuid-Frankrijk wanen? Zak dan af naar De Hoef 1627. Een oude relais de poste in het Ukkelse gehucht Koevoet waar momenteel onder de deskundige leiding van maître d' Jean-Claude Conreur de vierde generatie zich warmloopt. Een honderdjarige lindeboom voorziet de binnenkoer van schaduw. Je hebt het gevoel in Buis-les-Baronnies, wereldhoofdstad van de lindebloesems, te zitten. Op weg naar die binnenkoer komen we door de eetzaal, waar het bloedheet is want in de open haard gloeit een houtvuur om de signature dish te grillen: côte à l’os. Van zodra we plaatsnemen aan de plastieken tuintafel met roodgeblokt tafellaken en dito servetten valt ons de relaxte sfeer op. Geroezemoes van het cliënteel met op de achtergrond het geluid van het kloppen van een bearnaisesaus. Fijn dat er geen muziek te horen is. Enkel het geluid van de afzuiginstallatie stoort een beetje. Madame krijgt heimwee naar de jaren ’70 als ze bij de suggesties ‘Coeur de palmier à la vinaigrette’ (€9,50) ziet staan. De palmharten liggen op een paar blaadjes salade en zijn met reepjes gekookte hesp bestrooid. Er komt ook een potje cocktailsaus bij. Als voorgerecht eet ik ‘Frisée aux lardons’ (€7,20). Drie ingrediënten: het wat bittere gele hart van een krulandijvie, uitgebakken balkvormige stukjes gezouten spek en een zure vinaigrette. Simpel en lekker. Hierbij komt er geen vloeibare stikstof, lasbril, pacojet, roner of thermomix aan te pas. Bij deze voorgerechten drinken we een halfje Georges Duboeuf Macon-villages 2006 (€11,50) met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Als hoofdgerecht kunnen we niet omheen de incontournable ‘Côte à l’os au feu de bois garnie’ (€37 voor twee personen). Niets gaat boven een ribstuk dat op een houtvuur perfect saignant is gegrild. De buitenkant heeft hierdoor een ietwat gerookte smaak. De hofmeesterboter smelt zalig weg op het superieure kwaliteitsvlees. Spijtig van de gekartelde steakmessen maar sinds kort neem ik mijn Laguiole zakmes mee op verplaatsing, dat snijdt door het vlees als was het boter. Ook de mega aardappel uit de oven is comme il faut. De buitenste laag is een halve cm verkorst. Wat lookboter en zout erop en de combinatie met het ribstuk is perfect. Hier kunnen zelfs de frieten van Maison Antoine niet tegenop. Het halfje château Peybonhomme Les Tours 2005 (€14,50), een biologische Cru Bourgeois 1ère côte de Blaye is een revelatie. We hadden beter onmiddellijk een 75 cl fles (€25,50) besteld. De verrassing van de avond komt echter nog. We zijn geïntrigeerd door het duurste dessert: de ‘Crêpe Cathy’ (12,20). Het is een gekaramelliseerde crêpe Normand die de ober aan tafel met calvados flambeert. In het midden ligt een bolletje vanille-ijs. Dit dessert smaakt goed af na een dergelijke copieuze maaltijd (slechts €104 voor twee personen). Geniaal gevonden, het effect van een pomme d’amour in een pannenkoek. Moeten we nooit meer wachten tot Brussel kermis.

Conclusie: Incontournable is de boven houtvuur gegrilde côte à l'os. Proef ook de verrassende crêpe Cathy.

Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 5/10

Globale beoordeling: **** (zeer goed)

Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: vleesgerechten

De Hoef 1627
Edith Cavellstraat 218
1180 Ukkel
02 374 34 17
www.dehoef-1627.com
 
De titel is mijn originele titel. The Ladies van de redactie hebben die gebruikt voor de Franstalige versie, maar voor de Nederlandstalige versie werd de titel vertaald in 'De liefdesappel'. Niet echt geslaagd naar mijn bescheiden oordeel, te meer in het artikel de term 'pomme d'amour' wel wordt behouden.
Een paar weken na publicatie van dit artikel krijg ik een telefoon van mijn hoofdredactrice om te melden dat een Franstalige uitgeverij van schoolboeken de Franstalige versie van dit artikel als typevoorbeeld van een restaurantrecensie wil opnemen in hun bloemlezing van de Franse literatuur. De 'Gouden Poort' van het Franstalig onderwijs qua. Deze bloemlezing zal niet alleen uitgegeven worden in Franstalig België maar ook in het grootste deel van Franstalig Afrika. Of ik daar toestemming toe geef? Ja natuurlijk, ik ben vereerd maar onder voorwaarde dat ik drie exemplaren van die bloemlezing krijg opgestuurd. Ik heb ze nooit mogen ontvangen.
Vandaar dat ik hier dan ook uitzonderlijk eveneens de Franstalige versie van het artikel plaats. De vertaling is van Adeline Weckmans. 'Adeline, bedankt voor de meesterlijke vertaling!'

Envie d'une soirée d'été calme qui vous donne l'impression d'être dans le Sud de la France? Passez chez De Hoef 1627, un ancien relais de poste à Uccle, où la quatrième génération s'échauffe sous l'égide du maître Jean-Claude Conreur. Un tilleul centenaire offre son ombre à la cour intérieure. Pour se rendre dans la cour intérieure, nous traversons la salle à manger où il fait étouffant: un feu de bois rougeoie pour permettre de préparer LE plat du lieu: la côte à l'os grillée. Mais dès que nous prenons place à la table de jardin en plastique protégée d'une nappe à carreaux rouges et serviettes assorties, l'ambiance détendue nous atteint. Le brouhaha de la clientèle, avec en arrière-plan le clapotement de la confection d'une sauce béarnaise. Madame se sent envahie par une nostalgie des années '70 en remarquant des Coeurs de palmier à la vinaigrette (9,50€) parmi les suggestions. Les c'urs de palmier sont présentés sur des feuilles de salade, accompagnés de languettes de jambon fumé, avec un petit pot de sauce cocktail. En entrée, je mange une Frisée aux lardons (7,20€). Trois ingrédients: le c'ur amer et jaune d'une frisée, des morceaux de lard salé bien cuits et une vinaigrette acide. Simple et bon. En accompagnement, pas de chichis, une demi Georges Duboeuf Macon-villages 2006 (11,50€), un bon rapport qualité-prix. En plat principal, impossible de passer à côté de l'incontournable côte à l'os au feu de bois garnie (37€ pour deux personnes). Il n'existe rien de meilleur qu'une côte parfaitement grillée au feu de bois, ce qui donne un goût un rien fumé à l'extérieur. Le beurre maître d'hôtel fond agréablement sur cette viande de qualité supérieure. Dommage qu'elle soit à découper avec un couteau à steak cranté, mais depuis peu, j'emmène mon couteau de poche Laguiole en déplacement: il coupe à travers la viande comme du beurre. La méga pomme de terre cuite au four est elle aussi comme il faut: la peau a cuit et forme une croûte d'un demi-centimètre d'épaisseur. Un rien de beurre à l'ail, du sel, et la combinaison avec la côte à l'os est parfaite. Le demi château Peybonhomme Les Tours 2005 (14,50€), un Cru Bourgeois 1ère côte de Blaye biologique est une révélation. On aurait mieux fait de directement commander une bouteille de 75 cl (25,50€). Mais la surprise de la soirée est encore à venir. Nous sommes intrigués par le dessert le plus cher de la carte, la Crêpe Cathy (12,20€). Une crêpe normande caramélisée que le serveur flambe au calvados à notre table. Au centre, une boule de glace vanille. Un dessert qui clôture en beauté ce repas copieux (seulement 104€ pour deux personnes). C'est génial, l'effet d'une pomme d'amour mais avec une crêpe. Plus besoin d'attendre la foire du Midi.

Vande Sande: Spinnenkop

LET OP: dit eethuis bestaat niet meer!

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 177 (woensdag 05/12/2007)

Mijn zoektocht naar verloren gewaande vleesgerechten heeft mij naar Koekelberg gevoerd. Het is mijn zeer wijze vriend José die mij de tip gaf dat er in bistro Vande Sande nog regelmatig spinnenkop op het suggestiebord staat. De bistro ligt aan de door god en klein Pierke vergeten gelijknamige square achter metrostation Simonis. De tijd staat er al een paar decennia stil. Voor het interieur moet je er niet komen, maar des te meer voor de unieke kwaliteit van de vleesgerechten. Eigenaar en chef Pol Baudaux kwam op zijn zestiende uit Chimay in de slachthuizen van Anderlecht de stiel van beenhouwer leren. Die ervaring is nu veertig jaar later nog steeds goud waard, want hij maakt nog alles zelf.
Om te beginnen krijgen we bij onze aperitief een grote pot zelfgemaakte hemelse smout, samen met dikke sneden wit brood met een krokante korst. ‘Laat u maar eens goed gaan’ is de boodschap die we erbij krijgen. Deze smout is van het niveau van die van Marc Landuyt, de ondertussen spijtig genoeg gestopte ongekroonde koning van de Brusselse beenhouwers.
Als voorgerecht kiezen we van het suggestiebord de huisgemaakte wildpaté (€9). Deze paté voelt heerlijk grof aan in de mond en smaakt zoals vroeger paté smaakte. De korst is goed gebakken in de oven. Beenhouwerijafdelingen van kokscholen moeten dringend naar hier op excursie komen om deze paté te proeven! Als garnituur is er uienkonfijt, augurkjes in het zuur en zelf opgelegde ajuintjes. We drinken hierbij de huiswijn die lekker wegdrinkt: Maître Olivier, een rode vin du pays de L’Herault (€6,70 voor een halve liter).
Als hoofdgerecht neemt José de ’choucroute monstre’ (€14,75). De portie is wel degelijk gigantisch en bestaat uit 6 (zes!) soorten varkensvlees (hammetje, spek, gerookt halsstuk, knack-, Poolse en gerookte worst), een berg zuurkool en fluweelachtige puree. Opnieuw valt de zuivere vleessmaak op. De witte Luxemburgse Rivaner Moselle marque nationale (€7,50 voor een halve liter) past hier goed bij.
Ik ben dus gekomen voor de spinnenkop (€12,90). Dit smakelijk stuk vlees ziet eruit als een spinnenweb en zit aan de binnenkant van de heup van het rund. Omdat het arbeidsintensief is en veel vakmanschap vraagt om het van zijn breed vertakte pezen en vliezen te ontdoen, eindigt dit stuk vlees meestal als hamburger. Ik krijg een grote, rijkelijk gepeperd met vergemalen grove peper, tegendraads gesneden plak spinnenkop in zijn braadjus voorgeschoteld. Dit is de eerste keer dat ik spinnenkop eet en wat een smaakverschil met een filet puur. Hier is er absoluut geen roomsaus nodig om tenminste iets te proeven. Het vlees spreekt voor zich.
Onze avond is kompleet als blijkt dat op het suggestiebord ook nog artisanale profiteroles (€7,80), gevuld met patisserie crème en niet de industriële versie gevuld met ijs, voorkomt. We hebben een hattrick gescoord. Nu nog een restaurant met naaldje en zwarte plek vinden, twee eveneens tot de gehaktmolen veroordeelde stukken vlees van het rund. One down, two to go.

Conclusie: Verloren gewaande vleesgerechten als spinnenkop, onglet à l'echalotte en tripes. De porties zijn gigantisch, de prijzen gelukkig klein.

Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 5/10

Globale beoordeling: **** (zeer goed)

Type: eethuis
Keuken: Frans
Specialiteit: bistrokeuken, vleesgerechten

Vande Sande
Vande Sandesquare 9
1081 Koekelberg

Eerste ontdekking die ik op mijn naam mag schrijven (met dank aan wijlen Louis Daems als de ware bron van de tip). Het restaurant heeft zich erna een nieuw terras kunnen veroorloven en op de zonnetent stond 'Vande Sande Spinnenkop'. Mooi, nietwaar?
Ondertussen is eigenaar en chef Pol Baudaux met pensioen gegaan en is de zaak stopgezet. Ik denk dat hij er nog woont.
Er stonden mooie commentaren op de twee ZONE02/ websites.
--------------------------------------------------------------------------------

bjorn vanheste - 04/01/2008 09:56:26 4/5 Afgaand op de recensie van Bart Billen kwamen wij ook de spinnenkop proeven. Wat een traktatie ! Gebakken zoals het hoort, met dikke, krokante frieten en met flair maar zonder gedoe op tafel gebracht.
Wij komen zeker terug, onder andere voor de entrecote van paard, die nu en dan ook op de suggestiekaart staat.

--------------------------------------------------------------------------------

De Greef C. - 08/01/2008 11:03:17 4/5 rien ne m'a déplut lors de ma visite il est évident que je ne manquerai pas d'y retourné afin de pouvoir faire le tour complet de la carte et des suggestions.

De Neu Pruim: De keuken van ons moeder

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 176 (woensdag 28/11/2007)

Hoe langer hoe meer geraak ik ervan overtuigd dat mensen op zoek zijn naar eetplekken waar eerlijke kost wordt geserveerd en niet naar de nieuwe place to be waar arty farty culinaire hoogstandjes de bovenhand halen. De Neu Pruim is zo’n eetplek die dan ook altijd boeje vol zit. Geopend in 1903 als café en uitzwerming van een tak van de familie van het nog steeds bestaande café ‘In de Oude Pruim’ ertegenover, werd het in 2000 door chef John Stevens en zijn echtgenote overgenomen en omgeturnd tot restaurant met Belgische specialiteiten, van stoemp tot steak.
Als ik er met mijn gezin op een zaterdagavond binnenstap, worden we direct ondergedompeld in een conviviale, familiale sfeer. Het geroezemoes van de gasten is rustgevend en nodigt uit tot gezellig kletsen. Natuurlijk draagt het bruin-café-interieur hiertoe bij.
We bestellen direct een oude geuze Mariage Parfait van Boon uit Lembeek (€3,5). Die is zeer mals met een iets hoppige afdronk achteraan de tong. Eigenlijk wel bizar dat hier in Beersel, het enige dorp ter wereld waar er twee oude geuze producenten (3 Fonteinen en Oud Beersel) zijn gevestigd, de oude geuze van een naburig dorp wordt geschonken.
Als voorgerecht is de toast met Parijse champignons (€9) een simpel maar eerlijk gerecht. De champignons zijn gesauteerd met ajuin en peterselie. Alleen moet ik het citroenpartje lenen dat mijn zoon bij zijn huisbereide kaaskroketten (€8,50) heeft gekregen. De dagsoep (€2,50) voor mijn eega is officieel een kippenroomsoep, maar blijkt een exacte kopie te zijn van de groentesoep op basis van een kippenbouillon van ons moeder. Van een flashback gesproken. Heerlijk om een homp bruin brood in te soppen.
De vader van de chef is beenhouwer en staat in voor de wekelijkse aankoop van een rund en een varken of een schaap. Ze worden in het huis versneden en verwerkt. Dat is dan ook te proeven aan de huisbereide worsten (€12,50) en het gebakken (in het huis gezouten!) spek (€11) dat mijn tafelgenoten kiezen. Zo smaakte vroeger vlees. De worsten zijn compact en hebben een diepe smaak en de vetrand van het licht gezouten spek smelt in de mond. De bruine saus is een meerwaarde bij de worsten, maar overbodig bij het spek. Had de moeder van Jommeke haar zoon deze savooiestoemp voorgeschoteld in het stripverhaal 'Neuzen bij de vleet', onze held zou nooit in hongerstaking zijn gegaan. Zo lekker.
Mijn portie konijn met pruimen en geuze (€14,50) omvat 2 billen, 2 niertjes, 2 pruimen en de nek van vlekje. Dit gerecht blijven we thuis toch associëren met kermiszondag. Het vlees is mals en de niertjes brengen een mooi evenwicht in het smaakpalet dat anders te zoet zou zijn. Het toefje dille en luzerne dat mijn bord siert, mag gerust achterwege blijven want de geur ervan stoort.
We drinken nog een koffie (1,80) want desserts zijn hier geen specialiteit. Daarna wordt er ons samen met de rekening (€81,30) een pruimenjenever aangeboden en keren we met een goed gevoel huiswaarts.

Conclusie: Conviviaal restaurant dat 'en stoemelings' de pole position in culinair Beersel heeft overgenomen.

Eten: 7/10
Bediening: 7/10
Comfort: 6/10

Globale beoordeling: *** (goed)

Type: restaurant
Keuken: Belgisch
Specialiteit: vleesgerechten

De Neu Pruim
Steenweg op Ukkel 110
1650 Beersel
02 377 64 05
vraaghetaandechef@deneupruim.be
www.deneupruim.be

Waarschijnlijk zal dat van die 'pole position' in de conclusie als een mokerslag zijn aangekomen bij de die van 3 Fonteinen, gezien hun reacties op het artikel dat later over hen verschijnt.

Le Variétés: Spijtig maar helaas

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 174 (woensdag 31/10/2007)

‘Men kan kok worden, maar als rotisseur wordt men geboren’ schreef ooit Brillat-Savarin. Vandaar dat er waarschijnlijk zo weinig rotisserieën zijn. Le Variétés in de Flageybuurt in Elsene vormt de uitzondering op deze regel. Het is een L-vormige rotisserie op de hoek van het Flageygebouw tegenover de kerk. Het Zebranohouten interieur is volledig uitgewerkt conform het concept van architect Diongre uit 1930. Het is een elegante rustgevende plek geworden.
Het is een woensdagavond en de zaak zit halfvol. Als voorgerecht bestellen we van het suggestiebord de artisjok uit Bretagne met vinaigrette (€11,50), het artisjokseizoen is immers volop bezig en de specialiteit van het huis: kaaskroketten met oude Cantal (€10,50). Daarna willen we de rundsrib op Beierse wijze (€48,60 voor 2 personen) eten. Na tweemaal aangedrongen te hebben bij de ober om welk ras het gaat, komt uiteindelijk het antwoord van chef Georges Masson uit de open keuken dat het om vlees van een Simmenthalrund gaat. Niet veel later wordt het gigantische stuk vlees aan een verticaal spit gehangen en kan het rustig roosteren in afwachting van het opdienen van onze voorgerechten. Op de kaart staat immers dat de bereiding van de rundsrib dertig minuten zal vergen. Het serveren ervan zal dus mooi aansluiten op de voorgerechten. Dat is echter buiten onze Guust Flater van een ober gerekend, want na inderdaad iets meer dan een half uur zie ik dat het vlees van het spit wordt gehaald. De ober ziet mij kijken en komt ons meedelen dat het vlees er direct aankomt. Als ik zeg dat wij onze voorgerechten nog niet hebben gekregen, duurt het nog een tijdje voor zijn € valt. Hij heeft blijkbaar enkel de bestelling van het hoofdgerecht aan de keuken doorgegeven. Bon, annuleren die voorgerechten. Wij hadden ons vlees saignant gevraagd maar dit is overduidelijk bleu. Mijn maître d’hôtelboter smelt niet eens op het vlees, het is nog koud vanbinnen. Daarenboven moeten we het kwaliteitsvlees kapotscheuren met botte, gekartelde keuken-, huis- en tuinsteakmessen. Hier horen Laguiole messen te liggen.
De bearnaisesaus die aan de andere kant op tafel komt is vers geklopt. De frieten zijn van het niveau van Maison Antoine op het Jourdanplein. Als het goed is zeggen we het ook!
De wijn die we hierbij drinken is een teleurstellende Clos des Galevesses uit 1999 (aoc Lalande de Pomerol, €28,85). Het is een wijn die klinisch dood is en na een half glas verveelt, ongetwijfeld nog goed om konijn in te marineren.
Allez, allerlaatste kans: de desserts. Een ‘moelleux au chocolat praliné’ (€7,15) voor mij en een café Liégeois (€7,15) voor madame. In een crème brûléepotje onder een chocoladekorst zit een Nutella-achtige pasta. Ik had echter een gebak verwacht. De café Liégeois is waterachtig.
Als wiedergutmachung voor zijn blunder van daarstraks krijgen we van Guust een Illy café (€2,50) aangeboden maar die is lauw. Oké, game over, no new balls!
Voor deze culinaire ontgoocheling betalen we €91,75.

Conclusie: Een in Brussel zeldzame rotisserie, een prachtiginterieur, maar met een keuken die ontgoocht.

Eten: 4/10
Bediening: 5/10
Comfort: 6/10

Globale beoordeling: * (slecht)

Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: vleesgerechten

Le Variétés
Heilig-Kruisplein 4
1050 Esene
02 647 04 36
info@levarietes.be
www.levarietes.be

Mijn eerste restaurant met slechts één ster. Wat was me dat voor een klote-avond zeg! Maar het schrijft wel als een trein zo'n * resto, de first draft was ook de final version.

Friture René: Joie de vivre

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 172 (woensdag 03/10/2007)

Het is een rustige zaterdagmiddag als we plaatsnemen aan een tafel met een ouderwets rood wit geblokte toile cirée in restaurant Friture René in het centrum van Anderlecht. Het voelt aan alsof we door de teletijdmachine van professor Barabas zijn teruggeflitst in de tijd. Het eerste dat opvalt is de joie de vivre bij het personeel dat zich duidelijk amuseert, altijd een goed teken in de horeca. Friture René is het hele weekend open, hetgeen bijna een uitzondering is in Brussel. In 1932 werd de zaak als frituur opgestart door ene René. In 1967 namen de schoonouders van huidige chef Dirk Piolon de zaak over en maakten er een restaurant van. De specialiteit van het huis was steak provençal, een populair gerecht in de tijd dat de Provence toeristisch werd ontsloten. Het gerecht staat uit respect voor het verleden nog steeds op de kaart. Sinds 1989 nemen Dirk en zijn echtgenote de honneurs waar.
Als voorgerecht nemen we een portie moules parquées (€7,20 voor een dozijn). Hierbij drinken we een glas pretentieloze rinse witte huiswijn (€2,9). Rauwe mosselen zijn de oesters van de kleine man zei Louis Paul Boon. Inderdaad, voor een derde van de prijs is het smaakpalet complexer en geconcentreerder. De mosselen zijn kraakvers, rijk aan sap en fris (niet koud). Ze worden geserveerd met een royale portie zelfgemaakte mosterdvinaigrette. Je proeft alle smaken van de zee in één hap.
Als de heimwee naar Frankrijk te groot wordt, heeft mijn madame nood aan een stevige entrecote. Dirk Piolon haalt zijn Belgische Witblauwe rundvlees bij een leverancier die het vlees een tweetal weken in de koelcel laat rijpen. Dat is aan de kolossale entrecote bearnaise (€22,90) van 400 g (!) te proeven. Het vlees heeft een zachte delicate smaak en is bovendien zeer mals. Het is perfect tussen saignant en à point gegrild. De bearnaise had echter wel luchtiger mogen zijn.
Voor mij komt er een uit de kluiten gewassen filet americain (€12,90) op tafel, smeuïg aangemaakt met een diepe nasmaak die niet begint te vervelen na twee happen. Het oog wil ook wat, vandaar dat er twee indrukwekkende stenen potten met augurken en uitjes op tafel worden gezet. Het originele recept van Joseph Niels uit 1925 wordt in grote lijnen gevolgd, maar hier is de filet americain in de keuken aangemaakt met eigeel, olie en azijn, terwijl dit eigenlijk bij een steak tartare behoort te gebeuren. In dit geval had het een mayonaise met fijngehakte piccalilly moeten zijn. De huisgemaakte dikke frieten zijn vanbuiten niet krokant genoeg. Ze hadden de tweede keer iets langer in het frietvet mogen liggen. Trouwens bij filet americain horen pommes allumettes te worden geserveerd. Bij deze hoofdgerechten drinken we een paar frisse pinten Bel pils (€2,10) van brouwerij Moortgat. Deze pils is beter want hoppiger dan Vedett, het dure branché nakomertje uit Breendonk. Nog een koffie (€2,3) om af te ronden en we klokken deze gezapige weekendlunch af op €66,90 en gaan een heerlijk middagdutje doen...

Conclusie: Pretentieloos restaurant met een volkse keuken voor betaalbare prijzen.

Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 6/10

Globale beoordeling: **** (zeer goed)

Type: restaurant
Keuken: Belgisch
Specialiteit: vleesgerechten, mosselen

Friture René
Verzetsplein 14
1070 Anderlecht
02 523 28 76
www.facebook.com/Friture-Ren%C3%A9-447795945330572

Let op: geen kredietkaarten!
Op de website van ZONE02/nl staat een toffe commentaar die mijn ijdelheid zeker streelt en op de ZONE02/fr website staat een commentaar van een lezer die akkoord gaat. De meest recente commentaar is echter onheilspellend. Slechte dag of fundamentele verandering van attitude?
--------------------------------------------------------------------------------

Robin - 29/03/14 22:54 1/5 Ik was tot voor kort een van die Brusselse Vlamingen die deze typische brasserie verheerlijkte. Eenvoud en kwaliteit weet je wel. Door Réné heb ik de buurt leren kennen en ben er gaan wonen. Maar sinds de zoon het roer in handen heeft kreeg het een upgrade die ik niet kan smaken. Dat alles duurder werd kan ik goed begrijpen, maar de sjiekdoenerij die ermee gepaard gaat werkt op mijn zenuwen. Blabla over streekproducten, theeceremonies, plots een begroeting in het Nederlands als je binnenkomt die daar gewoon niet klopt. Dit vond zijn hoogtepunt vanavond toen we gewoon geweigerd werden in een nog half leeg restaurant omdat we een kinderwagen bijhadden. Nochtans heeft de nieuwe uitbater zelf een kindje van een paar maand ouder, de trotse oma die opdient heeft ons nog een foto getoond. Dit zou me niet zo kwaad maken als ik hier vroeger niet zo graag kwam. In het vervolg vier ik mijn familiefeesten wel elders.

--------------------------------------------------------------------------------

Steven - 2/03/14 21:42 4/5 Een aanrader voor wie graag steak met een frietje gaat eten! Vriendelijke bediening, en gelukkig op donderdagmiddag niet zo druk als in het weekend ;-). De prijzen blijven vriendelijk in vergelijking met wat je betaalt (en krijgt) in het centrum van de stad..

--------------------------------------------------------------------------------

Anne - 19/03/2009 11:08:41 3/5 Wouw! Voetbal is een feest en als je vooraf kunt gaan genieten van een lekker stuk vlees, kan je avond niet meer stuk.... als je ploeg wint natuurlijk!
We hebben Frituur René en nog daarna nog vele restaurants ontdekt via zone02, jullie zijn één van de beste referenties om niet te zeggen dé beste!

--------------------------------------------------------------------------------

Philippe - 27/04/2009 12:10:23 5/5
Cadre et personnel très sympas. De plus on y mange très bien! Que demander de plus?