a'mbriana: Liefde voor het vak

LET OP: dit restaurant bestaat niet meer!

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 191 (woensdag 2/7/2008)

Niels, de talentrijke drummer van The Lipstick Painters, heeft zijn eigen managementbureau ‘ça bouge’ opgericht. Om dit te vieren gaan we dineren in a’mbriana, een onopvallend Italiaans restaurant met een wat gedateerde jaren ’80 look in het Ukkelse gehucht Koevoet. Waar vind je nog een restaurant met een gevel vol geraniums? Het zal ooit wel weer in de mode geraken. Binnen zit het voor een woensdagavond goed vol. Typisch iets voor Ukkel waar een groot deel van de bevolking bijna dagelijks uit gaat eten. Het is ongetwijfeld één van de redenen waarom de horeca in dit deel van het gewest floreert. We nemen plaats aan een strategische tafel in het midden van de eetzaal, van waaruit we Francesco Lucaccioni in zijn eentje de hele zaal zien bedienen en zijn echtgenote Laura Malaspina in de semi-open keuken de piano zien en vooral horen bespelen. Als voorgerecht bestellen we 'vitello tonato' (€12,50), gevolgd door 'dos d'agneau pané aux herbes du potager' voor Niels en 'piccata au citron’ (€15,50) voor mij. We volgen de suggestie van onze gastheer en laten een fles Frescobaldi Nipozzano Chianti Rufina Riserva 2005 (€39,94, ofwel tweemaal de aankoopprijs) ontkurken. Vitello tonato is een koude specialiteit uit Piëmonte waarbij voor een zeldzame keer vis succesvol aan vlees wordt gekoppeld. Kalfsvlees van de bovenbil van een wat ouder kalf (vitello) wordt in een groentebouillon gekookt. Als het vlees versneden is in dunne plakjes wordt het bedekt met een smeuïge saus op basis van olijfolie, tonijn en ansjovis. Na het een tijd te hebben laten trekken wordt het gerecht met kappertjes bestrooid en opgediend. Deze vitello tonato is gewoonweg zalig. De bizarre combinatie vlees-vis blijft verbazen maar ze werkt. Bij Niels komen hierna vijf lamskoteletjes met het volledige been nog aan op tafel. Ze zijn kunstig geschakeerd zodat ze stukken gestoofde appel met schil verbergen. We kijken elkaar raar aan want compote bij lamsvlees lijkt ons wat van de pot gerukt. Ze blijken echter perfect samen te gaan. Mijn kalfsoester met citroen is een eenvoudig gerecht met slechts enkele ingrediënten. Kalfsoesters worden platgeklopt, gebakken en met ingekookt citroensap genappeerd en afgewerkt met peterselie. De friszure smaakt blijft op de tong tintelen zoals de snoepkorreltjes uit de jaren ’70 die op je tong openspatten. Als dessert kiest Niels voor aardbeien met mascarponemousse (€8). De aardbeien smaken zoals aardbeien uit onze jeugd: naar aardbeien. De mascarpone is heel fluffy opgeklopt. Mijn dessertkeuze is voorspelbaar als er iets bizars op de kaart staat. Hier is dat basilicumijs met tomatenconfituur (€8,20). De basilicum heeft een lichte muntbijsmaak zodat je nu eens basilicum smaakt, dan weer munt. In de tomatenconfituur zitten stukjes zeste de citron die voor een aangename zuurbittere toets zorgen. Bij de ristretti (€3,11) krijgen we van de patron een grappa met body aangeboden, zodat il conto van € 127,61 volledig gerechtvaardigd is.

Conclusie: Ieder gerecht is met liefde bereid. Het basilicumijs met tomatenconfituur is een must.

Eten: 8/10
Bediening: 7/10
Comfort: 7/10

Globale beoordeling: **** (zeer goed)

Type: restaurant
Keuken: Italiaans
Specialiteit: -

a'mbriana
Edith Cavellstraat 151
1180 Ukkel
 
Dit was nog eens een Italiaans restaurant. Heel low profile maar alles was homemade. Het was juist of er iets was tussen mij en Franscesco Lucaccioni. Niet veel later zijn Francesco en Laura met pensioen gegaan. Het weze hen gegund.
Bizar, ik stel nu pas vast dat ik zowel voor bediening als voor comfort 7/10 had gegeven maar dat in de ZONE02/ voor beide 8/10 stond. Maar sowieso **** hoe dan ook.
Momenteel is in het pand een ander Italiaans restaurant 'La Rucola' gevestigd. De indrukwekkende muurschilderij met zicht op de 'Punta della Dogana di Mare' in Venetië is er nog steeds. Het interieur is vernieuwd en dat is niet noodzakelijk een verbetering.
Inneke23 & The Lipstick Painters zijn ook alweer jaren geleden ter ziele gegaan. Net als het managementbureau ‘ça bouge’ trouwens. That's live I suppose.

De Hoef 1627: Pomme d'amour

Foto: Johan Martens

ZONE02/ nr. 190 (woensdag 18/6/2008)

Gaan dineren op een zwoele avond en je een beetje in Zuid-Frankrijk wanen? Zak dan af naar De Hoef 1627. Een oude relais de poste in het Ukkelse gehucht Koevoet waar momenteel onder de deskundige leiding van maître d' Jean-Claude Conreur de vierde generatie zich warmloopt. Een honderdjarige lindeboom voorziet de binnenkoer van schaduw. Je hebt het gevoel in Buis-les-Baronnies, wereldhoofdstad van de lindebloesems, te zitten. Op weg naar die binnenkoer komen we door de eetzaal, waar het bloedheet is want in de open haard gloeit een houtvuur om de signature dish te grillen: côte à l’os. Van zodra we plaatsnemen aan de plastieken tuintafel met roodgeblokt tafellaken en dito servetten valt ons de relaxte sfeer op. Geroezemoes van het cliënteel met op de achtergrond het geluid van het kloppen van een bearnaisesaus. Fijn dat er geen muziek te horen is. Enkel het geluid van de afzuiginstallatie stoort een beetje. Madame krijgt heimwee naar de jaren ’70 als ze bij de suggesties ‘Coeur de palmier à la vinaigrette’ (€9,50) ziet staan. De palmharten liggen op een paar blaadjes salade en zijn met reepjes gekookte hesp bestrooid. Er komt ook een potje cocktailsaus bij. Als voorgerecht eet ik ‘Frisée aux lardons’ (€7,20). Drie ingrediënten: het wat bittere gele hart van een krulandijvie, uitgebakken balkvormige stukjes gezouten spek en een zure vinaigrette. Simpel en lekker. Hierbij komt er geen vloeibare stikstof, lasbril, pacojet, roner of thermomix aan te pas. Bij deze voorgerechten drinken we een halfje Georges Duboeuf Macon-villages 2006 (€11,50) met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Als hoofdgerecht kunnen we niet omheen de incontournable ‘Côte à l’os au feu de bois garnie’ (€37 voor twee personen). Niets gaat boven een ribstuk dat op een houtvuur perfect saignant is gegrild. De buitenkant heeft hierdoor een ietwat gerookte smaak. De hofmeesterboter smelt zalig weg op het superieure kwaliteitsvlees. Spijtig van de gekartelde steakmessen maar sinds kort neem ik mijn Laguiole zakmes mee op verplaatsing, dat snijdt door het vlees als was het boter. Ook de mega aardappel uit de oven is comme il faut. De buitenste laag is een halve cm verkorst. Wat lookboter en zout erop en de combinatie met het ribstuk is perfect. Hier kunnen zelfs de frieten van Maison Antoine niet tegenop. Het halfje château Peybonhomme Les Tours 2005 (€14,50), een biologische Cru Bourgeois 1ère côte de Blaye is een revelatie. We hadden beter onmiddellijk een 75 cl fles (€25,50) besteld. De verrassing van de avond komt echter nog. We zijn geïntrigeerd door het duurste dessert: de ‘Crêpe Cathy’ (12,20). Het is een gekaramelliseerde crêpe Normand die de ober aan tafel met calvados flambeert. In het midden ligt een bolletje vanille-ijs. Dit dessert smaakt goed af na een dergelijke copieuze maaltijd (slechts €104 voor twee personen). Geniaal gevonden, het effect van een pomme d’amour in een pannenkoek. Moeten we nooit meer wachten tot Brussel kermis.

Conclusie: Incontournable is de boven houtvuur gegrilde côte à l'os. Proef ook de verrassende crêpe Cathy.

Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 5/10

Globale beoordeling: **** (zeer goed)

Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: vleesgerechten

De Hoef 1627
Edith Cavellstraat 218
1180 Ukkel
02 374 34 17
www.dehoef-1627.com
 
De titel is mijn originele titel. The Ladies van de redactie hebben die gebruikt voor de Franstalige versie, maar voor de Nederlandstalige versie werd de titel vertaald in 'De liefdesappel'. Niet echt geslaagd naar mijn bescheiden oordeel, te meer in het artikel de term 'pomme d'amour' wel wordt behouden.
Een paar weken na publicatie van dit artikel krijg ik een telefoon van mijn hoofdredactrice om te melden dat een Franstalige uitgeverij van schoolboeken de Franstalige versie van dit artikel als typevoorbeeld van een restaurantrecensie wil opnemen in hun bloemlezing van de Franse literatuur. De 'Gouden Poort' van het Franstalig onderwijs qua. Deze bloemlezing zal niet alleen uitgegeven worden in Franstalig België maar ook in het grootste deel van Franstalig Afrika. Of ik daar toestemming toe geef? Ja natuurlijk, ik ben vereerd maar onder voorwaarde dat ik drie exemplaren van die bloemlezing krijg opgestuurd. Ik heb ze nooit mogen ontvangen.
Vandaar dat ik hier dan ook uitzonderlijk eveneens de Franstalige versie van het artikel plaats. De vertaling is van Adeline Weckmans. 'Adeline, bedankt voor de meesterlijke vertaling!'

Envie d'une soirée d'été calme qui vous donne l'impression d'être dans le Sud de la France? Passez chez De Hoef 1627, un ancien relais de poste à Uccle, où la quatrième génération s'échauffe sous l'égide du maître Jean-Claude Conreur. Un tilleul centenaire offre son ombre à la cour intérieure. Pour se rendre dans la cour intérieure, nous traversons la salle à manger où il fait étouffant: un feu de bois rougeoie pour permettre de préparer LE plat du lieu: la côte à l'os grillée. Mais dès que nous prenons place à la table de jardin en plastique protégée d'une nappe à carreaux rouges et serviettes assorties, l'ambiance détendue nous atteint. Le brouhaha de la clientèle, avec en arrière-plan le clapotement de la confection d'une sauce béarnaise. Madame se sent envahie par une nostalgie des années '70 en remarquant des Coeurs de palmier à la vinaigrette (9,50€) parmi les suggestions. Les c'urs de palmier sont présentés sur des feuilles de salade, accompagnés de languettes de jambon fumé, avec un petit pot de sauce cocktail. En entrée, je mange une Frisée aux lardons (7,20€). Trois ingrédients: le c'ur amer et jaune d'une frisée, des morceaux de lard salé bien cuits et une vinaigrette acide. Simple et bon. En accompagnement, pas de chichis, une demi Georges Duboeuf Macon-villages 2006 (11,50€), un bon rapport qualité-prix. En plat principal, impossible de passer à côté de l'incontournable côte à l'os au feu de bois garnie (37€ pour deux personnes). Il n'existe rien de meilleur qu'une côte parfaitement grillée au feu de bois, ce qui donne un goût un rien fumé à l'extérieur. Le beurre maître d'hôtel fond agréablement sur cette viande de qualité supérieure. Dommage qu'elle soit à découper avec un couteau à steak cranté, mais depuis peu, j'emmène mon couteau de poche Laguiole en déplacement: il coupe à travers la viande comme du beurre. La méga pomme de terre cuite au four est elle aussi comme il faut: la peau a cuit et forme une croûte d'un demi-centimètre d'épaisseur. Un rien de beurre à l'ail, du sel, et la combinaison avec la côte à l'os est parfaite. Le demi château Peybonhomme Les Tours 2005 (14,50€), un Cru Bourgeois 1ère côte de Blaye biologique est une révélation. On aurait mieux fait de directement commander une bouteille de 75 cl (25,50€). Mais la surprise de la soirée est encore à venir. Nous sommes intrigués par le dessert le plus cher de la carte, la Crêpe Cathy (12,20€). Une crêpe normande caramélisée que le serveur flambe au calvados à notre table. Au centre, une boule de glace vanille. Un dessert qui clôture en beauté ce repas copieux (seulement 104€ pour deux personnes). C'est génial, l'effet d'une pomme d'amour mais avec une crêpe. Plus besoin d'attendre la foire du Midi.