Faculty Club: Proffenkantine

LET OP: dit restaurant is van naam veranderd en heet nu Cum Laude!

Foto: Bart Billen

GOESTING nr. 5 (woensdag 1/7/2015)

Het Leuvense Groot Begijnhof behoort tot het Unesco werelderfgoed en is eigendom van de KUL. In het convent van Chièvres en de infirmerie, respectievelijk uit de 16de en 13de eeuw, is de Faculty Club gevestigd. Hier organiseert de universiteit haar recepties, banketten en seminaries. Er is ook een à la carte restaurant met een fantastisch terras in de binnentuin. Laat ik nu net naar dat laatste op zoek zijn. Ik kom er op een woensdagmiddag vrij laat toe. Parkeren is echt geen probleem want ik heb bij het reserveren een code voor de, vóór het restaurant gelegen, openluchtparking gekregen. Dames laten best hun Louboutins thuis want anders breken ze ongetwijfeld hun enkels op de in het begijnhof alomtegenwoordige hobbelige kasseien. Ik neem plaats onder de luxueuze parasols, met ingebouwde verwarming, die het hele terras bedekken. Bij een glas modale de Castellane brut champagne (€ 9,50) hoor ik hoe aan de tafel naast mij wordt beslist wie er 's anderendaags aan de bankettafel van de rector zal mogen plaatsnemen naar aanleiding van de uitreiking van een eredoctoraat aan Ban Ki-moon. Het risottokroketje met chorizo en de tartaar met een emulsie van eigeel op een rond stukje pompernikkel als amuses zijn echter zeer geslaagd. De ober komt een voor- en hoofdgerechtsuggestie voorstellen. Ze bekoren mij beiden en dus aarzel ik niet. Als suggestievoorgerecht worden mij drie overlangs doorgesneden, à la plancha gegrilde, langoustinestaarten met zachte chilipeperolie en gekonfijte blokjes tomaat met sjalot (€ 32) geserveerd. Het zijn prachtexemplaren en ze zijn minimaal gegrild zodat ze een sappige beet hebben. De saus, die per geluk onder de langoustinepantsers ligt, bevat als hoofdingrediënt sojasaus en de umami smaak hiervan 'kills' de lichtzoete, zachte langoustinesmaak totaal. Daar blijf ik dan ook af. Dit is al bij al een geslaagd gerecht, maar ik ben de mening toegedaan dat € 32 voor drie langoustines toch wel echt heel veel is. Ik drink hierbij een glas correcte Palena 2014 (€ 6,40), een Chileense sauvignon blanc. Het suggestiehoofdgerecht is een stuk zacht gegaarde jonge tarbot met gebakken aardappelen, asperges, auberginecrème en blanke botersaus afgewerkt met bieslook (€ 42). Ik schrik want het stuk tarbot dat op mijn bord ligt is echt wel klein. Voor € 42 had dit dubbel zo groot mogen zijn. Dat neemt niet weg dat de gaartijd tot op de seconde perfect is getimed. Als ik de tarbotfilet uit elkaar trekt, heeft het visvlees een glazige, glanzende hoedanigheid. Ook de cilindervormig uitgestoken gebakken aardappelen zijn perfect gaar, idem met de rechtopstaande, dikke stukjes asperge. Wat de auberginecrème en het verloren gelopen stukje babyartisjok op mijn bord doen is een raadsel. De blanke botersaus (ook wel beurre Nantais genoemd omdat Clémence Lefeuvre het recept in de buurt van Nantes aan de Loire heeft ontwikkeld) is echt wel volgens de regels van de kunst gemaakt. Ik heb nog honger en bestel dan ook nog een kaasbord (€ 13) met brillat-savarin, petit chaource, époisses en pas de bleu. Daarmee kan ik dan ook het halfje chablis premier cru Les Vaillons 2012 van Billaud-Simon (€ 24 of slechts 1,8 maal de inkoopprijs) uitkuisen. Als dessert laat ik nog verse frambozen met frambozensorbet, mousse van witte chocolade, frambozen spongecake en gel van rood fruit (€ 13) aanrukken. Het is een mooie, lekkere compositie maar de prijssetting is andermaal veel te hoog. Ik bestel hierbij een glas La Perle d'Arche 2007 (€ 10 per glas), een schitterende sauternes voor geen geld. Bij een ristretto (€ 6!) maak ik mij de bedenking dat de rekening van € 174,90 veel en veel te hoog is. Dit komt vooral door de hoge prijssetting van de gerechten. De wijnen zijn hier eerder een koopje. Waarschijnlijk zal de respons op deze kritiek zijn dat klagers en zagers, zoals uw dienaar, best naar de Alma gaan zodat de proffen rustig kunnen lunchen.

Conclusie: Zonder twijfel het mooiste Leuvense tuinterras, maar de prijzen van de gerechten zijn astronomisch. Wel mooie prijskwaliteitverhouding voor de wijn.

Eten: 7/10
Bediening: 8/10
Comfort: 7/10

Globale beoordeling: *** (goed)

Type: restaurant
Keuken: Frans
Specialiteit: gastronomisch
BTW-bon: tjek
Wi-Fi: tjek

Faculty Club
Groot Begijnhof 14
3000 Leuven
016 32 95 00
info@facultyclub.be
www.facultyclub.be
 
Ja, wat kan ik hier over zeggen? Werkelijk alles staat nu eens in het artikel. Of toch niet. Dit is het eerste restaurant in België dat ik tegenkom dat de allergenenwetgeving volledig naleeft. Er staan in totaal veertien (14!) verschillende symbolen van potentiële allergenen in de legende op de kaart. (Klik op de foto om de legende leesbaar te maken)

Seeing is believing


Tartaar met een emulsie van eigeel op een rond stukje pompernikkel
en risottokroketje met chorizo als amuses

À la plancha gegrilde, langoustinestaarten met zachte chilipeperolie en gekonfijte blokjes tomaat met sjalot (let op de sojasaus onder de langoustinepantsers die niet is aangekondigd)

Zacht gegaarde jonge tarbot met gebakken aardappelen, asperges, auberginecrème
en blanke botersaus afgewerkt met bieslook (let op de fantastische cuisson van de vis)



Kaasbord met v.l.n.r. brillat-savarin, petit chaource, époisses en pas de bleu

Verse frambozen met frambozensorbet, mousse van witte chocolade, frambozen spongecake,
gel van rood fruit en La Perle d'Arche 2007: een schitterende sauternes


Ristretto met mignardises

Savoye: Hallelujah voor de economatic

Foto: Bart Billen

GOESTING nr. 4 (woensdag 3/6/2015)

Het restaurant Savoye is genoemd naar de gelijknamige straat die op zijn beurt verwijst naar de historische regio. Bizar is dat de Pietermannen het zoals de kool uitspreken: savooi. Sinds oktober vorig jaar werd de zaak overgenomen en kwam een volledig nieuw concept tot stand. Het is gelegen pal tegenover het museum M en zou van daaruit potentiële klanten moeten kunnen aantrekken. Het concept is state of the art. Het draait rond het enomatic systeem dat achter de toog werd geïnstalleerd. Hierbij wordt wijn bewaard door de zuurstof in de geopende fles te vervangen door zuivere stikstof zodat de wijn niet kan oxideren en lange tijd zijn originele smaak behoudt. Dit is een win-win situatie want de uitbater heeft geen verlies door slecht geworden wijnen en de klant kan kiezen uit meer dan 30 soorten die per (half) glas verkrijgbaar zijn. Er dient dus geen dure fles genomen die je door de strenge alcoholnormen toch niet mag uitdrinken. Ook kan er een aangepaste wijn per gerecht worden gekozen. Op een dinsdagavond komen Madame en ik om te dineren en nemen dan ook achteraan plaats in het restaurant gedeelte. Vooraan is er de wijn- en tapasbar waarmee het duidelijk wordt dat de eigenaars het niet hebben aangedurfd om een keuze te maken. De grote eetzaal, waarvan de inrichting in het beste geval als eclectisch kan worden omschreven, is naast drie andere klanten helemaal leeg. Omdat de kaart een tablet is, kan die gemakkelijk worden aangepast. Ook wordt bij ieder gerecht één van de 33 wijnen, die per glas te krijgen zijn, gesuggereerd. Waarom niet dit concept doordrijven en de klant zelf zijn bestelling laten doorgeven? Niet dat dit zin zou hebben want we moeten zeer lang wachten op onze voorgerechten. Daarom krijgen we wachthapjes, lunchworst en een scampi, die eerder passen in een taverne. Het brood is van het afbaktype. Madame heeft asperges op Vlaamse wijze (€ 19) besteld als voorgerecht. De asperges hadden iets meer geschild mogen zijn want de uiteinden zijn nu net iets te weinig en de koppen iets te veel gekookt. Ook is de botersaus volledig gemengd onder de geprakte hardgekookte eieren waardoor het een vettige pap wordt. Hierbij drinkt ze een half glas van de gesuggereerde en perfect passende Domain de Chery (€ 3,30), een reuilly (sauvignon blanc druif) uit de Loire. Ik heb gekozen voor de hoevekwartel met gesauteerde spinazie en gepocheerde kwarteleieren (€ 13). Perfect gegaarde, mooie kwartel die origineel wordt gecombineerd met kwarteleieren en smaakvolle spinazie. De suggestiewijn bij dit gerecht is een Pelissero (€ 4,50 per glas), een favorita (langhe druif) uit Piemonte. Meestal wordt bij kwartel een rode wijn geserveerd en ik denk dat dit correct is. De steak tartaar (€ 18) van Madame blijkt gemalen te zijn en niet handgesneden. Nochtans was haar gevraagd wat ze prefereerde. Ook is het vlees ijskoud. Dat neemt niet weg dat het lekker is. Idem voor de artisanale frieten. Plots hoor ik 'OMG'. Madame vindt in haar mooi samengestelde salade een stuk cellofaanfolie. Op mijn bord ligt een mooie varkensribroast (€ 20). Dit is een kotelet met rib. Ze wordt begeleid door een heerlijke mosterdsaus, maar het krokantje van pasta is zo hard dat het oneetbaar is. Madame drinkt hierbij een half glas van de terecht gesuggereerde château Nadal-Hainaut (€ 2,30), terres du pilou (grenache, syrah en carignan druiven) uit Roussillon. De Chileense Sanama (€ 4), een merlot past bij de ribroast zoals een tang op een varken. Dit had duidelijk een Chileense chardonnay moeten zijn. Als dessert delen we een megaportie oreo-ijs (€7). Geen probleem want dit ijs is schitterend. Oreo-koekjes zijn afkomstig uit NYC en bestaan uit twee chocoladekoekjes met daartussen een witte crème. Dit ijs kan zo op de markt worden gebracht. Vermits er ook een koffie filière in het concept zit, kunnen we een Jamaicaanse bleu mountain espresso (€ 9), de rolls royce onder de koffies bestellen. Blijkt dat die ons wordt aangeboden vanwege het celofaanincident. Een mooie geste, waardoor de rekening net onder de €100 uitkomt (€ 96,60).

Conclusie: Goede keuken, maar vooral het enomatic systeem is fantastisch. Spijtig dat het concept alle kanten uitgaat en dat het interieur een mengelmoes is.

Eten: 8/10
Bediening: 6/10
Comfort: 7/10

Globale beoordeling: *** (goed)

Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: -
BTW-bon: nope
Wi-Fi: nope

Savoye
Savoyestraat 11
3000 Leuven
016 84 83 82
savoyeleuven.squarespace.com
 
Dit is een restaurant dat het volgens mij niet zal halen wegens geen éénduidig concept. Het is belangrijk om bepaalde opties gewoon te schrappen. Dit betekent dat je niet én wijnbar én tapasbar én restaurant tegelijkertijd kan zijn. Waarom doen ze dat? Omdat alles wordt opgehangen aan het economatic systeem. Gevolg: alles is leeg. Zielig en triest want ik ben een absolute fan van het economatic systeem. Eindelijk tientallen wijnen per glas verkrijgbaar.

Wat is er nu eigenlijk van die straatnaam aan? Ik kreeg namelijk reacties van Leuvenaars dat ik fout was omdat de straatnaam wel degelijk naar de kool zou verwijzen! Bon, ik ben te raden geweest bij dé specialist ter zake, nl. Paul Kempeneers (Polle Kemp voor de vrienden).
Ik kreeg volgend antwoord op mijn vraag naar de herkomst van de Savoyestraat: 'Om landgenoten uit Savooien aan de universiteit in Leuven te laten studeren, stichtte Eustachius Chapuys een college. In het Latijn heette de instelling Collegium Sabaudiae, in het Nederlands Collegie van Savoijen. Om zich van de nodige inkomsten te voorzien, kocht Chapuys verscheidene pachthoven, onder andere in Vissenaken en Attenrode-Wever bij Tienen.'
Het gaat dus wel degelijk over de historische regio Savoye (niet het huidige Franse departement Savoie) en dus heeft het niets met kool te maken! Inderdaad in het Oud-Nederlands is het Savoijen (in het Frans Savoye). Dit heeft niets met kool te maken want Savoye/Savoijen is afgeleid van het Latijnse woord Sapaudia of Sabaudia, wat staat voor "land bedekt met berken". De uitspraak van de straatnaam door de Leuvenaars is de Nederlandse naam van de historische regio en laat die nu hetzelfde zijn als de kool. De schrijfwijze van de straatnaam is de Franse schrijfwijze van de historische regio. Vandaar de verwarring, maar ik had het bij het juiste eind.


Seeing is believing

Terras, gevel en vitrine zijn NIET wervend

Lege wijnbar

'Trop is teveel'-concept

Waarom kan je met een iPad de bestelling niet plaatsen?

Taverne wachthapjes

Waarom geen taks op afbakbrood heffen?

Asperges met vettige pap en correcte kwartel

Gemalen ipv handgesneden steak tartaar en varkensribroast met oneetbaar pastakrokantje

Celofaanincident

Heerlijk oreo-ijs en super Jamaicaanse bleu mountain espresso

zarza: Het is weer druk in Leuven

Goed Gevoel (maart 2008)

Op een zaterdagavond stap ik met mijn eega bij zarza binnen voor een romantisch tête-à-tête diner. Het motto van zarza is ‘streelt je zinnen’. Inderdaad, je wordt er overweldigd door het prachtige designinterieur met genietbare hedendaagse kunst.
We gaan voor het menu ‘zarza folie’ (€60 met aangepaste wijnen). Als aperitief drinken we een cava (€5,90). Om de prijs wat te verzachten, komen hierbij twee zalige hapjes. Een mousse van schelvis en een koud soepje van paprika, pancetta en koriander.
Als eerste voorgerecht wordt er ons een ‘Canellonni van bonito, salade van witloof en peer, crème van gerookte zandwortel’ voorgesteld. De gerechten worden door onze dienster inderdaad voorgesteld. Ze doet dat formidabel en haar productkennis is uitzonderlijk. De bediening maakt hier duidelijk deel uit van het team. Ze worden door de keuken niet met de nek aangekeken als de teljoorslepers. De bordschikking is een kleurig kunstwerk. De salade van appel en witloof accordeert perfect bij de bonito, een makreelsoort. De crème van zandwortel is fel geel (vandaar ook wel gele veldwortel genoemd) en heeft een fijnere en minder zoete smaak dan de klassieke wortel. Hierbij wordt een passende Italiaanse Salento Bianco 2005 uit Puglia geschonken, want ik smaak peer en perzik. Misschien iets frisser schenken?
Het tweede voorgerecht is een ‘Soepje van pompoen met spinazie, coulis van rode biet en kastanjeschilfers’. Pompoensoep is tegenwoordig zeer gewoon, maar dat kan hier niet worden gezegd van het kleurrijk palet dat wordt opgediend. In de soep is een rode letter Z gevormd met een rode bietcoulis. In de knieholte van de Z ligt een emulsie van verse spinaziebladen. Opnieuw vallen de zuivere smaken op.
Met het hoofdgerecht wordt op hetzelfde elan verdergegaan. De ‘Roodbaars met mousseline van peterseliewortel, eringy en zeekraal, olie van rode wijn en specerijen’ benadert de perfectie. De roodbaars is nog iets glazig, dus perfect gegaard. Verrassend is dat je door zelf de verschillende ingrediënten anders te mengen nieuwe smaakcombinaties kan creëren. De mousseline van peterseliewortel geeft het gerecht een diepzachte zoete smaak. De zoete toetsen in de gerechten zijn duidelijk een constante. Voor alle duidelijkheid: eringy is een paddenstoel. We drinken hierbij een rode Dolcetto di Dogliani 2005 uit Piemonte. Weer een fruitige wijn met een opvallende kerstoets in de afdronk die tot mijn verbazing mooi samengaat met de roodbaars. Alleen opnieuw niet fris genoeg geschonken.
Hierna volgt een rebooting van de smaakpapillen door middel van een espuma van cider, de 21ste eeuwse versie van een trou Normand. Het dessert ‘Semifreddo van Goudrenet, karamel van kaneel, schuim van Normandische cider’ is een halfbevroren mousse. Twee woorden: zalig zweven. Bij de koffie, een ristretto en een jasmijnthee, komen nog een crème van citroen en een ravioli van kokosnoot en appel op tafel. Kortom, je kunt best nu al reserveren voor de volgende Valentijn!

Conclusie: Fantastisch menurestaurant met een inventieve vernieuwende keuken.

Eten: 9/10
Bediening: 9/10
Comfort: 8/10

Globale beoordeling: **** (prima restaurant dat ver boven het gezondheidsgemiddelde uitsteekt)

Type: restaurant
Keuken: internationaal, fusion
Specialiteit: gastronomisch

zarza
Bondgenotenlaan 92
3000 Leuven
016 20 50 05
info@zarza.be
www.zarza.be

Dit artikel was voorzien voor het Goed Gevoel nummer van maart 2008 (mijn tweede voor Goed Gevoel), maar het is nooit gepubliceerd geworden na het plotse aborteren van de editie 2009 van de Gezond Genieten Restogids van Goed Gevoel. Ik was op dat moment al in zarza gaan eten met Madame. Ik heb dit artikel mordicus geschreven en via de editor van De Persgroep gefiled, om erna mijn onkosten te kunnen indienen. Na veel vijven en zessen heb ik uiteindelijk mijn geld gezien. De publicatie heeft dus, ondanks dat ik er voor betaald ben geweest, nooit plaatsgevonden. Vandaar ook dat er geen foto's van bestaan. Bart Bikt! heeft dus bij deze (op kosten van De Persgroep) de primeur!
De titel komt natuurlijk van de heerlijke rocksong van Noordkaap (hier in een versie van Meuris uit 2010) die eigenlijk 'Druk in Leuven' heet.
Op maandag 24 juni 2013 ben ik er nog eens gaan lunchen, samen met FT na een vergadering bij de VMM. Het was een magistrale lunch. Hierdoor bekroonde ik het als 'Bart Bikt! Resto of the Year 2013'.
Als eerste amuse kregen we een mousse op een wasabi kroepoek en afgewerkt met radijs, zeer delicaat.

  Het tweede hapje was seizoensgebonden: maatje met appel in een vinaigrette.

Als voorgerecht at FT de 'langoustines, gekonfijte tomaat & aubergine, bouillon van langoustines en krokante sesam'. Zeer mooie, kraakverse langoustinestaarten.

Ik was zeer tevreden over de 'tartaar van kalfsvlees, kroketje van kalfszwezeriken, mosterdchips, verse augurk en couscous van groene bloemkool'.

Als hoofdgerecht koos FT voor de 'rog, warme salade van courgette, jonge prei, nieuwe aardappel, asperges en lamsoor, coulis van zeekraal. Perfecte gaartijd voor de zeer smaakvolle rog. Heerlijke beetgare seizoensgroenten.

Mijn 'paling in geurig groen & blanche de Namur' (Zarza's evergreen dixit de kaart: heb je hem?) was zo groen dat het bijna pijn deed aan de ogen. Zo knap gedaan.

De wafelaardappeltjes die hier bij kwamen waren ook ok.

Bij dit alles dronken we een frisse, aromatische La Tour Saint-Martin 2011, een Menetou-Salon uit de Loire van Albane & Bertrand Minchin.

BTW: het brood was ook zeer goed, het vermeldenswaard.

Net als de mignardises...

...bij de perfecte koffie.