Bart Bikt! nr. 3 (vrijdag 6/4/2018)
Het was een verrassing van jewelste in november vorig jaar. Slechts één restaurant in Franstalig België verdiende een Michelinster: het Henegouwse BISTRO RACINE. De reacties hierop waren overweldigend want om een reservatie tijdens het weekend vast te krijgen, liep de wachttijd plots op tot twee à drie maanden.
Als we onze wachttijd van twee en een halve maand hebben uitgedaan, kunnen Madame en ik er eindelijk naartoe. De verwachtingen zijn hooggespannen. Bij aankomst twijfelen we of we wel aan het juiste adres zijn. De bistro blijkt in een arbeidershuisje met een soort veranda-aanbouw gevestigd te zijn, helemaal in de stijl van de take-away pizzeria ernaast. We gaan binnen en de ober vraagt kortaf "NOM?". Ik dien hem kort en krachtig van antwoord met "BILLEN". Inderdaad, ons verwachten ze en we mogen uit twee tafels kiezen. Madame prefereert tegen haar gewoonte in een tafel aan de deur. Het tafeltje tegen de toog is inderdaad zeer klein. Vermits niemand onze jassen aanneemt, hangen we ze maar over onze stoelen. Dan merken we de kapstok naast de deur op en verhuizen onze jassen zelf.
Na dit botte onthaal bestellen we een (€9), het aperitief van de maand 'Absynthe minded' op basis van gin met limoensap, groene chartreuse en met citroengras, dille en venkel geïnfuseerde absint. Dit brengt ons terug in the mood: een inventieve eigen creatie waarbij de absintsmaak niet domineert maar subtiel aanwezig is. Als amuses krijgen we een correcte guacamole, maar de fijne vleeswaren gesliced op de Berkel snijmachine zijn niet te bespeuren. Op een groot bord tegen de muur staat het beperkte menu met vier opties voor de voor-, hoofd- en nagerechten. De gedurende zeven weken gerijpte Holstein côte à l'os (€85 voor twee personen) staat doorstreept. Die hadden we zeker genomen omdat ze hier over een Spaanse Mibrasa, een gesloten houtskooloven die een unieke rooksmaak aan het vlees geeft, beschikken. Doe mij dan maar de Hereford (op de kaart met een t geschreven) entrecote (€28) en voor Madame de gekonfijte schouder van melklam (€27). Ouch, ook geen melklam meer voorradig want blijkbaar is dit de voorlaatste service alvorens het jaarlijks verlof begint. Ik beklaag degenen die tijdens de laatste dienst hier na drie maanden wachten de benen onder tafel steken want dan is de koelkast wellicht helemaal leeg. Dan ook maar een entrecote voor Madame. Oh ja, en als voorgerechten een ei gegaard op 63°C (€13) en de krab (€17) a.u.b. Of ik een glas wijn bij mijn eten wil? Ze hebben een witte Corsicaanse en een rode Portugese huiswijn. Liever geen glas huiswijn, eerder een goede fles bordeaux bij de entrecote. Ik sta op om een fles te kiezen van de drie grote borden met de wijnselectie die achterin de zaal tegen de muur hangen. Voor de gasten die aan die tafels zitten, is het eerder vervelend om steeds mensen aan hun tafel te krijgen die daar een wijn moeten kiezen bij gebrek aan een wijnkaart. Tot mijn verbazing hebben ze helemaal geen bordeauxwijnen. Een wijn op basis van cabernet sauvignon druiven is toch de wijn bij uitstek bij een stuk gegrild rundvlees, de specialiteit van het huis. Dan maar een Clos de Grives 2015 (€45 of quasi de inkoopprijs) van Domaine Combier, een rode Crozes-Hermitage. Die blijken ze niet meer te hebben, enkel de jaargang 2016. Dat is sowieso te jong. Doe dan maar een Domaine des Lises 2014 (€43 of 2,15 keer de inkoopprijs wat zeer schappelijk is) ook een rode Crozes-Hermitage. Die blijken ze helemaal niet meer te hebben dus komt de ober maar af met een fles Lirac, want daar zitten tenslotte toch ook syrah druiven in verwerkt. Voor de derde maal ga ik de mensen aan het wijnbord storen en kies voor een Clos Jus 2014 van Domaine Ragot (€52 of 2,1 maal de inkoopprijs wat andermaal een schitterende prijs-kwaliteitverhouding is), een Givry 1er Cru en dus een Côte Chalonnaise uit de Bourgogne op basis van pinot noir druiven. Als blijkt dat ze enkel de jaargang 2015 hebben, geef ik het op en laat ze openen wetende dat deze wijn te jong is. De ober beseft dit het ook en probeert zich eruit te lullen met het argument dat ze geen wijn hebben ingekocht omdat het jaarlijks verlof overmorgen begint. Ik begin te denken dat we figureren in een candid camera programma. Waar staat die camera?.
De voorgerechten stellen over de hele lijn teleur. Een ei dat gedurende een uur gegaard is op 63°C heeft eigeel dat stroperig is en heel delicaat eiwit. Hier is het eigeel gegelleerd en ook het eiwit is te fel gestold. Was de temperatuur niet goed afgesteld of heeft het ei te lang gegaard? Er kan dus geen symbiose optreden tussen het ei en de ragout van morieljes met vin jaune waarop het overgare ei wordt geserveerd. Aan de overzijde hoor ik protest over de minuscule hoeveelheid krab t.o.v. de grote hoeveelheid quinoa met citrusvruchten. De espuma van tomatenwater als afwerking is mooi gevonden maar doet dienst als cache-misère. Deze voorgerechten zijn geen €13 respectievelijk €17 waard.
Waarom er vermeld wordt dat de entrecotes van het Hereford ras zijn ontgaat mij, want laat dat nu net het meest voorkomende vleesveeras ter wereld zijn omdat het kan worden afgemest met goedkoop ruwvoer. De simpele entrecotes zijn echter perfect gegaard in de Mibrasa, saignant voor Madame en bleu chaud voor mij. Ze hebben daarenboven een heerlijke rooksmaak. Wat de garnering betreft zijn we opnieuw zeer ontevreden. Wie geeft nu in april wintergroenten? De pont-neufaardappelen (eenmaal gefrituurde balkvormige dikke frieten) zitten vol zwarte tikjes van het niet op tijd ververste frietvet. Ja, we weten het ondertussen: het jaarlijks verlof gaat beginnen. Per geluk komt de te fel ingekookte en dus te zoute bruine saus in een apart potje zodat ze het vlees niet kan verpesten.
Voor mij is het duidelijk, we moeten hier de financiële schade beperken en slaan dan ook het dessert over. Er staat trouwens niets inspirerend op de kaart. Met een espresso (€3) toppen we af op €162. Dat is zeker €60 te veel en allesbehalve een Michelinster waard. Wat bezielde Michelin toch?
Conclusie: Allesbehalve een Michelinster waard. Zeker 40% te duur voor wat het is. Dit is een dorpsbistro zoals er dertien in een dozijn gaan en in tegenstelling tot zijn naam totaal geen roots heeft. Dit kaartenhuisje kan zo omvallen.
Eten: 6/10
Bediening: 4/10
Comfort: 5/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: restaurant
Keuken: Frans
Specialiteit: bistrokeuken
BTW-bon: tjek
Wi-Fi: nogo
BISTRO RACINE
Rue Courte de la Station 2
1440 Braine-le-Château
02.366.10.51
info@bistroracine.be
www.bistroracine.be
Onder: dit is quinoa met krab i.p.v. omgekeerd, waarbij de krab is afgedekt met een casse-misère van tomatenwaterespuma
Ik merk pas later op dat de naam van de aperitief van de maand 'Absynthe minded' goed gevonden is en verwijst naar de Vlaamse popgroep. Respect!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten