LET OP: dit restaurant bestaat niet meer!
ZONE02/ nr. 191 (woensdag 2/7/2008)
VTM smeedt het ijzer terwijl het nog heet is. Na het overdonderende succes van ‘Mijn Restaurant!’ wordt ‘Kitchen Nightmares’ met topchef Gordon Ramsay (momenteel te zien op VIJFtv) ook vervlaamst. Sterrenchef Luc Bellings zal de rol van reanimator van restaurants met een fout concept vervullen. Succes verzekerd want de voorraad is schier oneindig. Neem nu de 7de tafel. Dit buurtrestaurant is gevestigd in een rijhuis in het centrum van Peutie aan een lelijk residentieel plein. De woonkamer is ingericht als eetzaal in een bric-à-brac stijl. Chef Ivan Vermeulen heeft echter een mooie staat van dienst. Alvorens hij samen met zijn echtgenote Ann Bréda deze zaak opstartte, heeft hij zijn sporen verdiend in dé Sea Grill van Yves Mattagne en leidde hij de keuken van het directierestaurant van BASF in Antwerpen. Junior is met school naar Londen en wij hebben honger na een dag noeste arbeid. Het mag dus vooruitgaan. Helaas stoten we op het foute concept. Op de kaart treffen we in plaats van de verwachte bistrokeuken vooral gastronomische visgerechten aan die nogal aan de prijzige kant zijn. De kaart staat dus haaks op het buurtrestaurantformat. De gastvrouw deelt mee dat de chef er op staat om de verse vis eigenhandig te showen en voor te stellen. Alleen heeft hij het momenteel te druk in de keuken en hebben we al besloten om de carpaccio van paardenfilet (€12) en de rogvleugel (€24) te bestellen. Na twintig minuten is het dan eindelijk zover. De chef komt (in een vuile schort) met een plateau vis naar onze tafel zodat we de rogvleugel kunnen bewonderen. We herbevestigen onze bestelling. Hierbij drinken we de pretentieloze huiswijn St-Jean du Roi Blanc 2007 uit de Pays d’Oc (€19 ofwel viermaal de aankoopprijs). Deze wordt geserveerd op Bokma temperatuur, ijs- en ijskoud. Ik smaak dan ook weinig tot niets. Ook de boter is quasi bevroren. Dan maar ontdooien boven het theelichtje. Als amuse gueules worden quenelles van vissla en van tonijn geserveerd. Ertussen ligt een tempura van scampi op een bedje van sla. Zeer lekker en verzorgd. In deze keuken gaat niets verloren en zo hoort het ook. De carpaccio van paardenfilet smelt in de mond. Het vlees heeft zo’n zachte, malse smaak dat de olijfolie bijna dominant dreigt te worden. De rogvleugel dan. Op een vierkant bord komt een gigantische, kraakverse en perfect gegaarde rogvleugel in een botersaus met peterselie. In de periferie ligt een stukje citroen en chateau-aardappelen aka aardappeltonnetjes. Door de grote stielkennis moeten er geen liflafjes aan te pas komen. Dit neemt niet weg dat 91€ om ’s avonds iets kleins te gaan eten met madame in een buurtrestaurant veel is. Trouwens, zoals gezegd is het concept niet dat van een buurtrestaurant, daar is de chef te goed en de gastvrouw te ambitieus voor. Misschien beter een restaurantruil organiseren dan Luc Bellings erop loslaten. Chefs die een paar klassen te hoog koken, zijn immers ook massaal te vinden.
Conclusie: Chef Ivan Vermeulen is een goede viskok. Zonde dat hij 'slechts' in een buurtrestaurant kookt.
Eten: 7/10
Bediening: 5/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: *** (goed)
Type: restaurant
Keuken: Frans
Specialiteit: vis
de 7de tafel
Vredestraat 12
1801 Peuti
Dit restaurant is erna overgenomen geweest door ene Jelle Fluit (sic) en sinds 1 januari 2015 heeft hij definitief de deur achter zich dichtgetrokken.
In de ZONE02/ hebben The Ladies van de redactie mijn titel uitgebreid tot 'Niet zomaar een buurtrestaurant'. Te lang volgens mij.
BTW: de foto hierboven is er een getrokken met als basis de papieren versie. Mijn excuses voor de slechte kwaliteit.
