Goed Gevoel (maart 2008)
Op een zaterdagavond stap ik met mijn eega bij zarza binnen voor een romantisch tête-à-tête diner. Het motto van zarza is ‘streelt je zinnen’. Inderdaad, je wordt er overweldigd door het prachtige designinterieur met genietbare hedendaagse kunst.
We gaan voor het menu ‘zarza folie’ (€60 met aangepaste wijnen). Als aperitief drinken we een cava (€5,90). Om de prijs wat te verzachten, komen hierbij twee zalige hapjes. Een mousse van schelvis en een koud soepje van paprika, pancetta en koriander.
Als eerste voorgerecht wordt er ons een ‘Canellonni van bonito, salade van witloof en peer, crème van gerookte zandwortel’ voorgesteld. De gerechten worden door onze dienster inderdaad voorgesteld. Ze doet dat formidabel en haar productkennis is uitzonderlijk. De bediening maakt hier duidelijk deel uit van het team. Ze worden door de keuken niet met de nek aangekeken als de teljoorslepers. De bordschikking is een kleurig kunstwerk. De salade van appel en witloof accordeert perfect bij de bonito, een makreelsoort. De crème van zandwortel is fel geel (vandaar ook wel gele veldwortel genoemd) en heeft een fijnere en minder zoete smaak dan de klassieke wortel. Hierbij wordt een passende Italiaanse Salento Bianco 2005 uit Puglia geschonken, want ik smaak peer en perzik. Misschien iets frisser schenken?
Het tweede voorgerecht is een ‘Soepje van pompoen met spinazie, coulis van rode biet en kastanjeschilfers’. Pompoensoep is tegenwoordig zeer gewoon, maar dat kan hier niet worden gezegd van het kleurrijk palet dat wordt opgediend. In de soep is een rode letter Z gevormd met een rode bietcoulis. In de knieholte van de Z ligt een emulsie van verse spinaziebladen. Opnieuw vallen de zuivere smaken op.
Met het hoofdgerecht wordt op hetzelfde elan verdergegaan. De ‘Roodbaars met mousseline van peterseliewortel, eringy en zeekraal, olie van rode wijn en specerijen’ benadert de perfectie. De roodbaars is nog iets glazig, dus perfect gegaard. Verrassend is dat je door zelf de verschillende ingrediënten anders te mengen nieuwe smaakcombinaties kan creëren. De mousseline van peterseliewortel geeft het gerecht een diepzachte zoete smaak. De zoete toetsen in de gerechten zijn duidelijk een constante. Voor alle duidelijkheid: eringy is een paddenstoel. We drinken hierbij een rode Dolcetto di Dogliani 2005 uit Piemonte. Weer een fruitige wijn met een opvallende kerstoets in de afdronk die tot mijn verbazing mooi samengaat met de roodbaars. Alleen opnieuw niet fris genoeg geschonken.
Hierna volgt een rebooting van de smaakpapillen door middel van een espuma van cider, de 21ste eeuwse versie van een trou Normand. Het dessert ‘Semifreddo van Goudrenet, karamel van kaneel, schuim van Normandische cider’ is een halfbevroren mousse. Twee woorden: zalig zweven. Bij de koffie, een ristretto en een jasmijnthee, komen nog een crème van citroen en een ravioli van kokosnoot en appel op tafel. Kortom, je kunt best nu al reserveren voor de volgende Valentijn!
Conclusie: Fantastisch menurestaurant met een inventieve vernieuwende keuken.
Eten: 9/10
Bediening: 9/10
Comfort: 8/10
Globale beoordeling: **** (prima restaurant dat ver boven het gezondheidsgemiddelde uitsteekt)
Type: restaurant
Keuken: internationaal, fusion
Specialiteit: gastronomisch
zarza
Bondgenotenlaan 92
3000 Leuven
016 20 50 05
info@zarza.be
www.zarza.be
Dit artikel was voorzien voor het Goed Gevoel nummer van maart 2008 (mijn tweede voor Goed Gevoel), maar het is nooit gepubliceerd geworden na het plotse aborteren van de editie 2009 van de Gezond Genieten Restogids van Goed Gevoel. Ik was op dat moment al in zarza gaan eten met Madame. Ik heb dit artikel mordicus geschreven en via de editor van De Persgroep gefiled, om erna mijn onkosten te kunnen indienen. Na veel vijven en zessen heb ik uiteindelijk mijn geld gezien. De publicatie heeft dus, ondanks dat ik er voor betaald ben geweest, nooit plaatsgevonden. Vandaar ook dat er geen foto's van bestaan. Bart Bikt! heeft dus bij deze (op kosten van De Persgroep) de primeur!
De titel komt natuurlijk van de heerlijke rocksong van Noordkaap (hier in een versie van Meuris uit 2010) die eigenlijk 'Druk in Leuven' heet.
Op maandag 24 juni 2013 ben ik er nog eens gaan lunchen, samen met FT na een vergadering bij de VMM. Het was een magistrale lunch. Hierdoor bekroonde ik het als 'Bart Bikt! Resto of the Year 2013'.
Als eerste amuse kregen we een mousse op een wasabi kroepoek en afgewerkt met radijs, zeer delicaat.
Het tweede hapje was seizoensgebonden: maatje met appel in een vinaigrette.
Als voorgerecht at FT de 'langoustines, gekonfijte tomaat & aubergine, bouillon van langoustines en krokante sesam'. Zeer mooie, kraakverse langoustinestaarten.
Ik was zeer tevreden over de 'tartaar van kalfsvlees, kroketje van kalfszwezeriken, mosterdchips, verse augurk en couscous van groene bloemkool'.
Als hoofdgerecht koos FT voor de 'rog, warme salade van courgette, jonge prei, nieuwe aardappel, asperges en lamsoor, coulis van zeekraal. Perfecte gaartijd voor de zeer smaakvolle rog. Heerlijke beetgare seizoensgroenten.
Mijn 'paling in geurig groen & blanche de Namur' (Zarza's evergreen dixit de kaart: heb je hem?) was zo groen dat het bijna pijn deed aan de ogen. Zo knap gedaan.
De wafelaardappeltjes die hier bij kwamen waren ook ok.
Bij dit alles dronken we een frisse, aromatische La Tour Saint-Martin 2011, een Menetou-Salon uit de Loire van Albane & Bertrand Minchin.
BTW: het brood was ook zeer goed, het vermeldenswaard.
Net als de mignardises...
...bij de perfecte koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten