GOESTING nr. 2 (woensdag 15/4/2015)
De Vlaamsesteenweg is aan de snelheid van het licht aan't gentrificeren. Het gaat zo snel dat de hippe, authentieke fase uiterst kort dreigt te zijn en quasi direct zal overvloeien in de toeristische fase. Sinds half september heeft de eigenares van de burgerjoint Houtsiplou op het Rouppeplein er het luncheethuis CHICAGO geopend in een voormalige matrassenwinkel. Ik ga er op een zaterdagnamiddag laat lunchen na een uit de hand gelopen voorzittersvergadering en het is wachten geblazen. De mega-eetzaal zit afgeladen vol met gezinnen met kinderen, hipsters en dagjesmensen. Het is aanschuiven tot er een tafel vrijkomt. Niet voor mij want ik ben alleen en kan meteen aan een gastentafel plaatsnemen. Het interieur doet Scandinavisch aan met veel hout en het formica meubilair is gerecycleerd uit de jaren 1950. Zou überhaupt iemand weten vanwaar de naam van de zaak komt? In de jaren 1980 werd de wijk hierachter tot aan de KVS, de Citroëngarage en het klein kasteeltje de Chicagowijk genoemd omdat ze even onveilig was als het Chicago van Al Capone in de jaren 1920. Van een turnaround gesproken. Ik heb dorst en bestel direct een Bavik pils van het vat (€2) van brouwerij De Brabandere. De pint is heel mooi getapt. Als voorgerecht wil ik de ajuintaart met geitenkaas (€8) proberen die normaal met soep of salade komt. Omdat ik erna nog een classico burger (€14,50) wil eten, meld ik dat ik geen soep of salade wens. Oeps, probleem want de chef gaat niet tevreden zijn. Blijkbaar kan de keuken alleen gestandaardiseerde bestellingen aan. Mijn burger bestel ik medium rare (à point, kerntemperatuur 55° C à 60° C) en dat wordt door de bazin onmiddellijk omgeturnd in saignant (kerntemperatuur 52° C à 55° C, dus rare). Ik doe blijkbaar weer moeilijk. Het wordt nog erger want ik ontdek iets erna dat er ook aardappelen in de schil op de kaart staan en ik zou zo'n 'Boem Patat' met bonen in tomatensaus en cheddar willen ipv frieten. 'Sorry, dat gaat niet meer want uw bestelling is al doorgestuurd.' Bon, kalm blijven Bart. Go with the flow. Over de ajuintaart kan ik kort zijn. Het bladerdeeg is helemaal kwak en valt volledig uiteen. Is dit het gevolg van opwarming in de microgolf? Ik laat het gewoon staan. De burger is even teleurstellend. De patty is well done (bien cuit, kerntemperatuur minimum 71°C), helemaal niet afgekruid en dus quasi smaakloos. De bun desintegreert na één minuut. De frieten zijn van het platte type en omdat er van alle maten zijn, duidelijk homemade. Alleen zijn ze te fel gebakken. Ook dit gerecht gaat terug naar de keuken. Uit pure frustratie bestel ik nog de Boem Patat die ik al heel de tijd wou (€8). Eigenlijk verwondert het mij al lang niet meer dat de salade identiek is aan die van de ajuintaart en dat de aardappelen totaal kapotgekookt zijn, een waterige, ongezouten smaak hebben en in het beste geval even de salamander (griltoestel waarbij het warmte-element boven het gerecht staat) hebben gezien om de cheddar te doen smelten. Return to sender. Ik bestel tegen beter weten in nog een cheese cake (€4,50) en een espresso (€2). De cheese cake smaakt papperig en de speculaasbodem zorgt er spijtig genoeg voor dat hij langer kan worden bewaard. De koffie is waterig en de bodem ligt vol koffiegruis. Ik geef het op, ga mijn rekening van €43 betalen en keer teleurgesteld naar huis. Kom ik hier terug? Ik vrees van niet.
Conclusie: Ongelooflijk hippe en succesvolle eetplek, maar de keuken kan niet volgen en verknalt werkelijk elk gerecht.
Eten: 5/10
Bediening: 5/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: eethuis
Keuken: Belgisch
Specialiteit: -
BTW-bon: tjek
Wi-Fi: tjek
CHICAGO
Vlaamsesteenweg 45
1000 Brussel
02 502 18 41
info@chicagocafe.be
www.chicagocafe.be
Achteraf bekeken had ik hier eigenlijk maar * aan mogen geven, zelfs al heb ik geen sigarettenpeuk in mijn sla gevonden of een stevige toerista opgedaan, want het was gewoon slecht. Ik ging ervanuit dat ik verwend ging worden (quod non), het moederhuis 'Houtsiplou' is immers nog altijd mijn favoriete burgerjoint in het Brusselse.
Voor de niet-geografen even nog een woordje uitleg over het begrip 'gentrificatie', dat voor Jan met de pet zou kunnen worden vertaald als 'hip worden', maar daarmee gaan we veel te kort door de bocht vermits je ook niet zomaar 'Chiquita tegen een banaan' zegt.
Gentrificatie, afkomstig van het Engelse woord gentrification (gentry slaat op 'de bewegende middenklasse'), is een term die wordt gebruikt om de opwaardering van een stadswijk op cultureel, sociaal en economisch gebied aan te duiden. Deze opwaardering gaat gepaard met een transformatie van horeca en winkels naar een hoger marktsegment, met stijging van de prijzen voor onroerend goed en last but not least met sociale verdringing van de originele bevolking. Er zijn verschillende fases in een gentrificatieproces van een stadswijk: de fase van de trendsetters (hip), de fase van de trendvolgers (hipper), de fase van het grootkapitaal (hipst) en de fase van vervlakking (toeristisch).
In 2016 blijkt Houtsiplou doorverkocht te zijn. Het ligt ondertussen in het hol van Pluto door het autovrij maken van de centrale boulevard. Het Rouppeplein is hierdoor immers quasi onbereikbaar geworden en hopeloos voor horeca. Chicago ligt veel strategischer in de aan gentrification onderhevig, hippe Vlaamsesteenweg. Zeer strategisch gezien om terug te plooien op deze zaak. De nieuwe eigenaar van Houtsiplou wil niet toegeven dat hij de zaak heeft overgenomen, hij wil nog verder surfen op het goede kwaliteitsimago dat deze zaak altijd heeft gehad. Ik vrees echter dat dit niet zal mogen baten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten