ZONE02/ nr. 204 (woensdag 28/1/2009)
Er zijn zo van die restaurants waar ik van oudsher een boontje voor heb. Ik hoop bij het binnengaan steeds dat ze op het einde van de rit op vier, wie weet zelfs vijf sterren uitkomen. Het is voor mij dan ook een pijnlijk ontwaken als blijkt dat de restaurateur met de voeten van de klanten speelt. Dan wordt de Anton Ego in mij wakker. Je weet wel, de morbide restaurantcriticus uit de Disney film ‘Ratatouille’. Neem nu Domaine de Lintillac. Een restaurant dat sinds 1992 de onvolprezen keuken van de Périgord, waar eenden de plak zwaaien, in de schijnwerpers zet. Was het niet Curnonsky, prins der gastronomen, die ooit schreef: ‘La cuisine du Périgord est sans beurre et sans reproche’? Ja, alles wordt er in eendenvet gebakken en het blijkt nog gezond te zijn ook. Als ik er met mijn gezin op een koude zaterdagavond binnenkom zit de zaak afgeladen vol. Toch meestal een goed teken. Op iedere tafel staat een broodrooster om je toast bij de foie gras à la minute te roosteren. Een gimmick die nog steeds werkt. Het interieur zou in 2005 gerenoveerd zijn. Laten we het erop houden dat het interieur als rustiek kan omschreven worden. Op de kaart een hele reeks gerechten die je quasi nergens in het Brusselse vindt en de prijzen zijn zeer schappelijk. Als voorgerecht kiest Junior voor de rillettes van eend (€4,80). Rillettes is in bouillon gekookt, fijngewreven en daarna ingemaakt vlees. Het is uitgedroogd en wordt geserveerd op industrieel stokbrood. Madame neemt de in Sauterne gemarineerde foie gras van eend met gelei (€11,80). Hierbij drinkt ze een glas Sauterne (€4,80). Het is een grote schijf foie gras van topkwaliteit. De stukjes gelei die erbij komen zijn knotshard. Ik eet een salade met lauwe gekonfijte eendenspiermaagjes (gésiers - €5,75). Lekker, maar de salade is duidelijk prefab. Hierbij bestel ik een fles chateau La Caminade (€14,30), een Cahors die zowat de huiswijn is. Het valt mij op dat de fles al open is als ze op tafel komt. Als ik naar het toilet ga zie ik achter de toog een tiental volle, al geopende flessen staan. Aha, de wijn is dus mis en bouteille au restaurant. Mijn stoofpotje van eendennek, -borst en -worst met groene linzen uit Puy (€ 8,90) is zijn geld waard. De eendenconfit (€10,20) van Madame is lekker doch misschien wat droog, maar de sarladaise aardappelen zijn die naam niet waardig. Dit heeft niets te maken met het heerlijke aardappelgerecht uit Sarlat-la-Canéda, waarbij aardappelschijfjes in eendenvet worden gebakken en op smaak gebracht met fijngehakte look, peterselie en eekhoorntjesbrood. Het toppunt moet nog komen. Ik proef nog even van de eendenparmentier (€11,30) van Junior. Het gerecht deugt niet meer, het is regelrecht zuur. We hebben geen zin meer in dessert en stappen op. De rekening bedraagt €77,20 als ik het mij goed herinner, want na cash betaald te hebben krijg ik ze niet terug. Ook BTW-briefjes worden hier niet uitgedeeld. Gefrustreerd verdwijnen we in de koude nacht.
Conclusie: Enkel foie gras met zelf aan tafel te roosteren toast is aan te raden. Nieuwe wijn in oude flessen.
Eten: 4/10
Bediening: 7/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: restaurant
Keuken: Frans
Specialiteit: streekgerechten
Domaine de Lintillac
Vlaamsesteenweg 25
1000 Brussel
02 511 51 23
www.restaurant-domaine-de-lintillac.be
Wat een teleurstelling was mij dat, terwijl ik zulke goede herinneringen aan dit restaurant had. Enkel omdat de foie gras zo goed was eindigde dit resto met ** want voor de rest was dit echt maar * waard.
Anderhalf jaar later opent zoon Dylan iets verder aan de andere kant van de straat het beloftevolle 'La Provence', maar lang houdt hij het spijtig genoeg niet vol. Sinds 2014 zit er 'GRAMM', dat in hetzelfde jaar reeds zeer terecht de 'Bart Bikt! Resto of the Year' award kreeg.
De inspiratie voor de titel haalde ik uit het boek 'Adventures on the wine route' van Kermit Lynch die het erin had over het fenomeen: 'mis en bouteille au camion'. Vrachtwagens rijden van wijndomein tot wijndomein om er de wijn te bottelen bij gebrek aan bottelingsinstallatie. Hierdoor wordt de wijn van tientallen wijndomeinen door dezelfde kartonnen filters geperst alvorens te worden gebotteld. Al deze wijn smaakt dan ook uniform. Vandaar de scheldtitel 'mis en bouteille au camion' die ik aanpaste tot 'mis en bouteille au restaurant'. Ook duidelijk bedoeld als scheldtitel.
Ik hoop echt dat ze een BTW-controle hebben gehad naar aanleiding van dit artikel. Ik krijg het ervan als er niet automatisch een BTW-briefje wordt afgeleverd. Iedereen dient zijn belastingen te betalen. Lang leve de witte kassa!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten