LET OP: dit restaurant bestaat niet meer!
ZONE02/ nr. 195 (woensdag 17/9/2008)
Vanaf dit schooljaar moet in de hotelscholen dringend aandacht worden besteed aan de noodzaak van het ‘up-to-date’ houden van de website van een restaurant. Ik ontdekte immers New Cap dankzij de spectaculaire kaart op hun website. Eindelijk een restaurant gevonden dat ‘tâche noire’ serveert. De zwarte plek van een rund is een biefstuk die tussen de dikke bil en de spinnenkop zit en bijna nergens meer wordt geserveerd. Als ik bij het reserveren naar hun website verwijs, wordt er heel eerlijk gezegd dat die niet meer à jour is. Blijkt dat ik door het vereenvoudigen van de kaart volgend winnend gerechtentrio kan klasseren in mijn map ‘En Pierre, wat heeft hij niet gewonnen?': een ‘soupe de concombre froide à l’aneth et créme épaisse aigrelette’, gevolgd door een ‘pavé de tâche noire grillé’ en een ‘opéra au thé vert maccha’. Vanwege de eerlijkheid over het downscalen van de kaart beslis ik toch een reservatie te nemen. New Cap ligt op een boogscheut van de Brusselse ring aan de steenweg van Waterloo naar Leuven. Het is in een villa uit de jaren ’60 gevestigd. Binnen komt ons een loungeatmosfeer en dito muziek tegemoet. Er is ook een terras en een aangename tuin. Het gemengde publiek blijkt vooral op de driegangenlunch (€20 incl. glas wijn) af te komen. Wij eten ’à la carte’. Omdat Junior geëvolueerd is naar kroket- en rauw vleesspecialist gaat hij de ‘croquettes de truffes noires’ (€17) en de ‘tartare de boeuf à Italienne’ (€18) testen. Ik doe hetzelfde met de ‘assiette de saumon gravlax’ (€13) en de ‘carré de cochon de lait’ (€19). Het is toch zo simpel om een topgerecht te creëren. Maak kleine kaaskroketten en werk de vulling af met truffeljus. Leg er drie op een bedje van sla die besprenkeld is met hazelnootolie. Gravlax betekent ‘begraven zalm’. In Scandinavië werd vroeger licht gezouten zalm bewaard door hem te begraven en zo te laten fermenteren. Vandaag de dag staat gravlax voor het marineren van zalmfilets met zout, suiker en dille. De versie op mijn bord smaakt heel compact. Daarbij komt een torentje van een mengsel van sterke geitenkaas en rivierkreeftjes. De link tussen de gravlax en de geitenkaas is een mierikswortel-honingsaus. Tot nu toe een dikke negen op tien. Dat belooft voor de hoofdgerechten. Maar die zijn iets minder. De tartare blijkt een americain te zijn, want in de keuken geprepareerd. De dikke platte frieten zijn echter homemade en origineel met gedroogde dille en grof zeezout bestrooid. Het ribstuk van speenvarken is niet verfijnd genoeg voor dit restaurant. Het truffelschaafsel in de vleessaus smaakt naar niets en is dus ersatz. Van het hele assortiment beetgare groenten vallen de asperges op door hun bittere smaak. Ze zijn dus niet meer vers. Als dessert kiezen we beiden voor de loempia van banaan met pecannoten in een chocoladecoulis (€7). Dit lijkt ons het meest inventieve dessert maar het is kurkdroog. Inclusief drank betalen we €99 voor deze avontuurlijke lunch met ups en downs.
Conclusie: Zelfs na het vereenvoudigen van de kaart staan er nog enkele pareltjes van gerechten op.
Eten: 7/10
Bediening: 8/10
Comfort: 8/10
Globale beoordeling: **** (zeer goed)
Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: gastronomisch
New Cap
Chaussée de Louvain 414
1380 Lasne
Met originele conclusie. Tweede stop van mijn Waals-Brabantse toer van zes. Ik vrees dat het faillissement in de sterren stond geschreven, want in deze residentiële gemeente is het publiek conservatief van smaak en willen ze niet op ontdekkingsreis als ze iets kleins gaan eten.
Momenteel is er in het mooie pand de beleggingsfirma 'Memo Invest' gevestigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten