ZONE02/ nr. 185 (woensdag 9/4/2008)
De solden zijn al een tijd achter de rug. De kledingswinkels worden niet meer tsumanigewijs overspoeld met koopjesjagers. Het moment is gekomen om een zaterdagnamiddag op te offeren en een zak vol kleren te gaan kopen. Ik doe dat al een paar jaar in het Westland Shopping Center in Anderlecht, dat dateert uit de jaren zeventig. Dit balkvormige shopping center bestaat uit een beneden- en bovenverdieping die elk een overdekte winkelstraat bevat. Sinds dit shopping center een paar jaar geleden hoognodig werd gerenoveerd, is het zonder twijfel het gezelligste van Brussel. Ik rijd om te parkeren het dak op, daar is altijd plaats. Alvorens aan de slag te gaan, wil ik eerst nog een snelle hap eten. Ik kies voor het terras van Thelice & Passion op de benedenverdieping aan de volière. Na tien minuten wachten vraag ik mij af of het misschien een selfservice betreft. Ik ga naar binnen en zie een paar obers in de L-vormige zaal rondlopen. De keuken bevindt zich achteraan en aan de ingang is er een toog waar je brood en patisserie kunt kopen. In de hoop hier wel te worden bediend, zoek ik opnieuw een tafel uit in de bijna volle zaal.
Aan de tweetalige ober bestel ik een grote Martino (€3,10). Hierbij wil ik een Jupiler (€1,80), kwestie van wat alcohol in het bloed te hebben en zo de pijn van het shoppen straks iets af te toppen. De pint blijkt op zijn Engels getapt, volledig vol en met een vliesje schuim erop. De gulden regel bij het tappen van bier in België is toch dat er een schuimkraag van twee vingers dik op het bier staat?
Direct erna arriveert mijn Martino. Dit blijkt een absolute ramp te zijn. Op een langwerpig bord ligt een afbakpiccolo van zo’n 25 cm. De onderkant is bezaaid met kleine topjes, hét kenmerk van industrieel brood. Het is in een te hete oven afgebakken want de korst is te krokant, je kunt er je gehemelte aan snijden. De kruim is nog papperig, ideaal om je maag instant te laten zwellen en je even een voldaan gevoel te geven. De piccolo is niet besmeerd maar eerder geverfd met een likje oranje americain. Iets zo dun uitsmeren kan alleen met een pannenlikker. Hoe minder americain er wordt gebruikt, hoe meer winst er wordt gemaakt. Dit is op zich nog niet het ergste, want ik schraap de americain bijeen op de helft van mijn afbakpiccolo en proef zo toch iets vlees. Het probleem zit hem in de interpretatie van het concept Martino. Dat is een door Raymon Noë, van de gelijknamige Gentse snackbar, gecreëerd broodje americain met tabasco, mosterd, tomaat, uitjes, augurken en ansjovis.
Hier is er gewoonweg blasfemisch een streep ketchup op de americain gespoten en klaar is Kees. Per geluk kan ik nog tomaat, uitjes en augurken uit de rauwkost van mijn bord recupereren. Als de ober mijn bord wil wegnemen, ziet hij aan mijn body language dat hij absoluut niet mag vragen of het heeft gesmaakt. Misschien moet in Gent dringend 'de orde van de Martino' worden opgericht met als doel de verdere degeneratie ervan te stoppen.
Conclusie: Per geluk niet de enige snackbar in het Westland Shopping Center.
Eten: 3/10
Bediening: 6/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: * (slecht)
Type: snackbar
Keuken: Belgisch
Specialiteit: -
Thelice & Passion
Sylvain Dupuislaan 397
1070 Anderlecht
02 522 00 41
www.westlandshopping.be/nl/thelice-passion
'Martinoblasfemie' is de titel die de redactie boven dit artikel zette. Ze hadden gelijk. Dat ik daar niet ben opgekomen. Bedankt Dames!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten