ZONE02/ nr. 173 (woensdag 17/10/2007)
Wat is er beter om de vaderzoonbanden aan te halen dan op woensdagmiddag na het laatste lesuur samen een pizza te gaan eten? 'Let’s go!' Om 13u40 komen we aan in Divin°, paste e pizze. Op dit adres was rond de millenniumwissel het legendarische Italiaanse restaurant 'Marina' van Catherine Matteucci gevestigd. Je moest er soms lang wachten omdat de pasta à la minute werd gerold, maar dat loonde steeds de moeite. Nadat Catherine failliet ging, kwam er in 2002 Divin° voor in de plaats. Het interieur bleef grotendeels hetzelfde, alleen werd het aantal tafels bijna verdubbeld, kwestie van de rentabiliteit op te drijven. Er is loungemuziek voor het trendy volkje.
We krijgen onmiddellijk de kaart, maar de dienster komt pas 25 minuten later onze bestelling opnemen als ze eindelijk gedaan heeft met al de tafels van het leeglopende restaurant af te ruimen en schoon te vegen. We gaan voor de lunchformule (€ 12 voor een pasta of pizza, drank en koffie inbegrepen), een pizza Pugliese (met ui en spekjes) voor zoonlief en een cannelloni con ricotta e spinaci voor mij. We bestellen ook een voorgerecht, respectievelijk een carpaccio (€9,50) en een bresaolo al forno (€8,80), een specialiteit uit Valtellina in Lombardije. Het is donkerrood, licht gezouten en gedroogd rundvlees. Twee minuten later staat de patron aan onze tafel met de mededeling dat het niet meer mogelijk is om én een voorgerecht én een hoofdgerecht te nemen want de chef beëindigt om 14u30 stipt zijn werkzaamheden. Oké, dan enkel de hoofdgerechten. Tien minuten later zijn we reeds bediend. Op mijn bord liggen 2 stronken cannelloni, hiermee ga ik duidelijk niet genoeg hebben. Ik vraag aan de dienster, het immers nog maar 14u20, of het niet mogelijk is dat de chef mij gauw nog een pizza quattro stagioni (€9,70) bakt. Het kan nog net, maar ik heb toch de stelligste indruk dat in de horeca tegenwoordig de rollen omgekeerd zijn. De chef is koning geworden.
De canellonni smaakt gewoonweg goed, maar ook niet meer dan dat. De pizza’s blijken niet meer van dezelfde kwaliteit als bij een eerder bezoek een paar jaar geleden. Toen waren ze flinterdun en super krokant, echt fingerfood zoals je pizza’s enkel in Italië aantreft. Een unicum in Brussel. Nu zijn ze van het Belgische type, weliswaar perfect gebakken maar met een dikke korst en een snel kwak wordende bodem zodat we mes en vork moeten gebruiken.
Ik drink hierbij de huiswijn, een Lavila 2006 (€14 ofwel de aankoopprijs vermenigvuldigd met een factor 3,25) die uit de pays d’Oc in Frankrijk blijkt te komen. Deze wijn heeft een zeer ronde, fruitige smaak.
Als dessert wil de overkant van de tafel een tiramisu (€4,50). Die is zo wonderbaarlijk lekker en licht dat ik van de weeromstuit ook een portie voor mij laat aanrukken.
Hierna betalen we de rekening (€57,50) en ik die dacht dat ik nooit meer om een briefje van de BTW zou moeten vragen, heb het hier toch weer moeten doen. Catherine, kom terug, alles is vergeven en vergeten.
Conclusie: Goedkope pizzeria voor het trendy volkje.
Eten: 6/10
Bediening: 5/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: restaurant
Keuken: Italiaans
Specialiteit: pizza
Divin°
Kartuizersstraat 56
1000 Brussel
02 503 39 09
resa.divino@gmail.com
www.divinoresto.be
Tijdens dit etentje liet Junior zien dat hij veel in zijn mars had om mij te helpen bij het bijeenzoeken van info. Alleen was het iets erover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten