GOESTING nr. 6 (woensdag 2/9/2015)
Begin februari ging RACINES, een Italiaans multifunctioneel concept (restaurant, wijnbar en deli) van chef Ugo Federico en maître d'hôtel Francesco Cury op een zucht van het Flageyplein open. Een half jaar later ga ik met Madame uitchecken of alles gesmeerd loopt.
We worden begeleid naar de eetzaal achteraan, doorheen de delicatessenwinkel (tegenover de toog van de open keuken) en de wijnbar (aan de toog van de open keuken). We krijgen een tafel toebedeeld met zicht op de grastuin met kruidenbakken en het podium waar soms optredens plaatsvinden. Er is geen optreden vandaag want op het podium staan er ook gedekte tafels. Per geluk zitten we daar niet, de theaterspots verblinden er immers onverbiddelijk. We starten met een zeer correcte Valdobbiadene prosecco superiore, een Col de'Salici extra dry 2014 (€ 5). Ondertussen komt Francesco ons al de suggesties, die op een rood muurbord staan, voorstellen en duiden, hetgeen zeer arbeidsintensief en tijdrovend is. Daarna krijgen we vijf minuten om rustig na te denken wat we gaan bestellen. We komen tot volgende bestelling: courgettebloemenbeignets & gemarineerde aubergines (€ 14) en met kaas gevulde crespelle (€ 16 - flensjes van kikkererwtenbloem) als voorgerechten gevolgd door calamares op zijn duivels (€ 22) en groenten van het land met burrata (€ 16) als hoofdgerechten. We gaan dit alles conviviaal partageren en drinken hierbij een zeldzame fles biologische Valfaccenda 2014 (€ 27), een Roero Arneis. Roero verwijst naar de Roeri heuvels in de buurt van Alba in Piëmont, waar de recent geredde Arneisdruif (wat staat voor 'de kleine moeilijke') wordt aangeplant.
De beignets van courgettebloem zijn gemaakt van een deeg dat per definitie zwaarder is dan tempuradeeg en daardoor iets te 'heavy' is voor de delicate courgettebloemen. Ook zijn de beignets niet goed afgekruid en het is een eigenlijk een eentonig gerecht. Dat is waarschijnlijk de reden van de aanwezigheid van de aubergines. De crespelle zijn origineel. Ze zijn gevuld met scamorza maar ook dit is een eentonig gerecht. Er zou iets fris moeten worden bijgegeven ipv boterhammen.
Vanaf dit moment valt alles stil. De begeleiders wachten. Niemand in de zaal is aan't eten en dat met stoelen waar je onmogelijk comfortabel op kan zitten. Ze zijn te smal en de rivetten steken daardoor in de benen van uw recensent. Ook de rugleuning is te schuin en dus niet functioneel. De akoestiek is al even rampzalig. Ik had mijn oorstoppen moeten meebrengen want hier krijg ik migraine van de galm. Na veertig oncomfortabele, kakofonische minuten komen eindelijk de hoofdgerechten eraan. De calamares zijn goed bereid, gekruid (niet pikant). De salade is echter niet vers, de randen zijn verkleurd. Ook is de bordschikking op z'n Jamie Olivers: 'just wack it on the plate'. De groenten van het land (rode biet, witte radijs, venkel, wortel en broccoli) met burrata zijn wel goed. Alleen de aanwezigheid van verlepte broccoli roept vragen op. We stellen vast dat al de shiny happy people rondom ons nog steeds geen eten hebben gekregen. Wij mogen dus nog van geluk spreken. We vragen de rekening (€106) na alweer een half uur wachten op de desserts. Trop is teveel! In de wagen terug naar huis concluderen we dat er zeer goede producten worden gebruikt, maar de chef doet ze geen eer aan. Ook zou er dubbel zo veel personeel in keuken en zaal moeten staan om zo'n grote eetzaal vlot te kunnen bedienen, maar dat is in België waarschijnlijk een utopie gegeven de arbeidskost.
Conclusie: Er worden hier zeer goede producten gebruikt, maar de chef doet ze geen eer aan. Daarnaast laat het comfort echt te wensen over.
Eten: 6/10
Bediening: 4/10
Comfort: 4/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: restaurant
Keuken: Italiaans
Specialiteit: -
BTW-bon: tjek
Wi-Fi: nope
RACINES
Elsensesteenweg 353
1050 Elsene
02 642 95 90
info@racinesbruxelles.com
www.racinesbruxelles.com
Toen we binnengingen waren we ervan overtuigd dat dit ***** ging worden. Het is dan ook pijnlijk om er uiteindelijk ** over te houden. Dat wens je niemand toe, maar 'het is wat het is' zoals Madame dat altijd zo mooi zegt!
De inspiratie voor de titel 'De begeleiders wachten' komt van de zondagse duivenberichten in de jaren 1970 op de radio na de nieuwsuitzendingen op BRT1 om 13u. Als je het legendarische 'St-Quentin: de begeleiders wachten' hoorde wist je dat het gewone leven zijn gang ging en dat de Russen nog niet waren binnengevallen. De rosbief kon worden aangesneden.
en crespelle met boterhammen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten