LET OP: dit restaurant bestaat niet meer!
ZONE02/ nr. 189 (woensdag 4/6/2008)
Nog voor het open was werd Tierra Del Fuego al in De Standaard Magazine gehyped door Donna presentatrice Ann Reymen. Intrigerend, maar altijd mee oppassen met zo’n dingen. Als het restaurant de verwachtingen niet kan waarmaken zit je sowieso met een kater. Meer redenen heb ik natuurlijk niet nodig om samen met Hans, een rasechte Vilvoordenaar, dit Argentijns steakhouse tegen het licht te houden. Tot vorig jaar was hier een Italiaans restaurant gevestigd maar Bart Petitjean, eigenaar van het Mexicaans café Cantina Caramba, wou de pjeirefretters kennis te laten maken met Argentijns rundvlees. Alleen begrijp ik niet waarom er op de kaart ook paardensteak staat. Het is quasi onmogelijk om te concurreren met het om de hoek gelegen resto De Kuiper, het heilige der heiligen voor paardenbiefstukliefhebbers. De inrichting is Spartaans sober gehouden met ongemakkelijke houten stoelen en banken. Er heerst een intimistische sfeer door het gebruik van dieprood als hoofdkleur. Aan de muren zijn foto’s van Evita Perron prominent aanwezig. De eetzaal zit afgeladen vol. Heel wat mensen die niet hebben gereserveerd, worden geweigerd. Als aperitief willen we de Uruguaanse schuimwijn (€4) proberen, maar de boot ligt blijkbaar al weken aan de ketting. Aanvaardbare uitleg van de ober die ons de hele avond correct zal bedienen. Dan maar een Peruaanse cocktail, een pisco sauer (€5) en een Quilmes (€3), een Argentijns biertje. Pisco sauer is een cocktail op basis van, uit druiven gedistilleerde, pisco en limoensap met opgeklopt eiwit, suiker en kaneel. Het is een echte aanrader. Misschien geeft het wel een globetrotterachtig gevoel om Argentijns bier te drinken, maar kwalitatief kan het niet tippen aan de gemiddelde Belgische pils. Het enige voorgerecht op de kaart zijn empanadas, gevulde pasteitjes (€6 voor 3 stuks). Je kunt kiezen uit vlees, groenten, kip, escargot-witloof en escargot-asperge als vulling. Het zijn droge pasteitjes en we smaken de vulling niet echt. De gegrilde Argentijnse entrecote van 300 gr (€19) lijkt ons meer dan voldoende. De ware carnivoor kan tot een halve kilo gaan. Het vlees is van hoge kwaliteit, maar de bakwijze is niet zoals gevraagd. Saignant is weinig doorbakken, van binnen mals en sappig. Dit is à point, goed gebakken. Het is blijkbaar moeilijk om een biefstuk saignant op tafel te krijgen. De kleine aardappelen in de schil zijn gewoon gekookt en per twee in aluminiumfolie gewikkeld om warm te houden in de oven. De frieten zijn niet homemade. De Tupungato 2005 (€26) van Finca Flichman, gemaakt met malbec, merlot en cabernet sauvignon druiven, is een lekkere maar zware wijn om hierbij te drinken. Hoewel de witte chocolademousse (€5) goed gemaakt is, smaakt hij naar mijn persoonlijk oordeel mierzoet en wordt mijn vooroordeel bevestigd dat chocolademousse moet gemaakt worden met bittere fondant chocolade. We voelen de kater al opkomen op het moment dat we net geen €100 betalen.
Conclusie: Vilvoordse hype maar dit zal de 'pjeirefretters' niet tot rundvlees bekeren.
Eten: 5/10
Bediening: 7/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: restaurant
Keuken: Argentijns
Specialiteit: steakhouse
Tierra del Fuego
Lange Molenstraat 26
1800 Vilvoorde
Dit is echt hét voorbeeld van hoe je als culinaire journalist de gevolgen moet ondergaan van het feit dat je objectiviteit en vrije meningsuiting hoog in het vaandel draagt. Niet zo lang na dit artikel is het fout afgelopen met Tierra del Fuego. Ik heb helemaal niet de pretentie om te beweren dat de sluiting van het restaurant door het artikel is veroorzaakt. Het concept was gewoon niet goed genoeg. Eigenaar Bart Petitjean heeft mij het artikel echter nooit vergeven. Iedere keer dat ik sindsdien met vrienden, zijn eveneens in Vilvoorde gelegen, Mexicaans café 'Caramba' bezocht, kreeg onze tafel verschaald bier en verlepte nachos van de dag ervoor. Na een tijd vroeger mijn vrienden mij niet meer om mee te gaan. Een jaar later kwam ik er op een zaterdag na een gidsbeurt in Vilvoorde met een groep van 15 personen om 18u binnen en kreeg ik van Bart Petitjean te horen dat alles volgeboekt was, terwijl er nog geen klanten waren. Ik ben naar huis gegaan en heb direct Junior laten bellen om een reservatie te nemen voor vijftien personen, vijf minuten later. Guess what? No problem. Ik werd dus gewoonweg geweigerd en buitengegooid.
Vandaar dat ik hier mijn originele titel 'Don't cry for me Argentina' heb bovengehaald, want met de gepubliceerde titel 'Rundoffensief' had ik eigenlijk mijn geplande mokerslag al achterwege gelaten om zodoende een gulden middenweg te bewandelen. Nu doe ik dat dus niet meer.
In de plaats van Tierra del Fuego kwam er het voortreffelijk Indisch restaurant 'Red Fort'. Een echte aanwinst voor Vilvoorde, zoals uit mijn latere recensie blijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten