LET OP: dit restaurant bestaat niet meer!
ZONE02/ nr. 183 (woensdag 12/3/2008)
Eten in een authentiek art deco interieur in Brussel, dan moet je in La Vierge Noire zijn. Tijdens het interbellum kwam er in het neoclassicistisch gebouw een restaurant met art deco interieur en dat is sindsdien zo gebleven. Alleen is de Zwarte Lievevrouwstraat ondertussen een sluipweg voor doorgaand verkeer geworden. Vandaar dat de afgelopen decennia het restaurant verschillende keren is failliet gegaan. Zo was er tussen 2000 en 2002 een trendy lounge restaurant ‘Grand Central’ gevestigd. Het huidige restaurant bestaat sinds 2003. Als ik met Madame bij het restaurant aankom, blijken er rode lampen in de stijlvolle art deco buitenverlichting te zijn gestoken. Kwestie van aandacht te trekken, maar je kunt er wel verkeerde ideeën bij krijgen. Als art deco liefhebbers blijkt tot onze verbijstering het interieur ook grondig verminkt te zijn door een binnenhuisarchitect zonder diploma. Die heeft er niets beters op gevonden om het balkon van de verdieping vol te hangen met art nouveau tekeningen. Per geluk zijn de wandspiegels en -armaturen alsook het parket en de prachtige rechthoekige luchters nog intact. De eetzaal is, op een Amerikaanse groep toeristen en een tafel met Noorse zakenmensen na, leeg.
Op de kaart blijkt er slechts een keuze te zijn tussen vier koude en warme voorgerechten, vier hoofdgerechten en vier nagerechten. We worden dus niet al te subtiel in de richting van één van de twee menu’s geduwd. Het marktnenu (€50, wijnen inbegrepen) is een viergangen menu met telkens VIER keuzemogelijkheden. We zitten al 50 minuten aan tafel als we ons koud voorgerecht krijgen. Op mijn carpaccio van ossenhaas liggen truffel- en ganzenleverschilfers. Ik smaak niets van het papperige vlees door de allesoverheersende truffelsmaak. Aan de overzijde wordt de reuzengarnaal op een tartaar van mango als oneetbare caoutchouc geclassificeerd. De warme voorgerechten brengen geen beterschap, integendeel. Het bord van mijn torentje met wijngaardslakken is gloeiend heet, de wijngaardslakken nauwelijks lauw. Ik vind het zelfs niet erg want ze smaken naar zoute dropbolletjes en laat mijn bord verder onaangeroerd. De kabeljauw van mijn eega is eerder ongeweekte bacalhau, veel te zout. We vrezen voor wat nog gaat komen en ons voorgevoel blijkt terecht. Mijn schelvisfilet is door en door uitgedroogd. Het toppunt is dat de aangekondigde ‘geparfumeerde jus met kurkuma’ een currysaus uit een pakje en het ‘Provençaals groenteboeket’ erwten en bonen met pesto erop blijken te zijn. Madame krijgt een flashback naar haar internaatsperiode met de ‘plakjes gegrild rundvlees’. Dit is een perfecte evocatie van het legendarische schoenlappenvlees dat ze daar te eten kreeg. Ik begrijp waarom er op de kaart niet de geijkte term ‘aangepaste wijnen’ wordt gebruikt, want dat zijn ze inderdaad niet. Bij de voorgerechten wordt er per definitie witte wijn en bij het hoofdgerecht rode wijn geschonken. Nu is het welletjes geweest. We weigeren het nagerecht en vragen de rekening.
Conclusie: Eclectische pseudogastronomie voor toeristen in een gemutileerd art-deco interieur.
Eten: 3/10
Bediening: 6/10
Comfort: 7/10
Globale beoordeling: * (slecht)
Type: restaurant
Keuken: Frans
Specialiteit: -
La Vierge Noire
Zwarte Lievevrouwstraat 12
1000 Brussel
Wat een ramp was me dat zeg. Hemeltergend. Als een tijdje later de chef wordt vervangen wordt er direct contact opgenomen met de redactie om dat te melden en om te eisen dat het artikel van de ZONE02/ websites (NL en Fr) zou worden verwijderd. Hetgeen ook direct is gebeurd. Hierdoor is ook de originele foto verdwenen. Vandaar dat ik een foto van de foto op papier heb moeten maken. Het gevolg zijn doffe kleuren. 'Sorry Johan'.
Ondertussen is dit restaurant voor de zoveelste maal failliet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten