ZONE02/ nr. 190 (woensdag 18/6/2008)
Gaan dineren op een zwoele avond en je een beetje in Zuid-Frankrijk wanen? Zak dan af naar De Hoef 1627. Een oude relais de poste in het Ukkelse gehucht Koevoet waar momenteel onder de deskundige leiding van maître d' Jean-Claude Conreur de vierde generatie zich warmloopt. Een honderdjarige lindeboom voorziet de binnenkoer van schaduw. Je hebt het gevoel in Buis-les-Baronnies, wereldhoofdstad van de lindebloesems, te zitten. Op weg naar die binnenkoer komen we door de eetzaal, waar het bloedheet is want in de open haard gloeit een houtvuur om de signature dish te grillen: côte à l’os. Van zodra we plaatsnemen aan de plastieken tuintafel met roodgeblokt tafellaken en dito servetten valt ons de relaxte sfeer op. Geroezemoes van het cliënteel met op de achtergrond het geluid van het kloppen van een bearnaisesaus. Fijn dat er geen muziek te horen is. Enkel het geluid van de afzuiginstallatie stoort een beetje. Madame krijgt heimwee naar de jaren ’70 als ze bij de suggesties ‘Coeur de palmier à la vinaigrette’ (€9,50) ziet staan. De palmharten liggen op een paar blaadjes salade en zijn met reepjes gekookte hesp bestrooid. Er komt ook een potje cocktailsaus bij. Als voorgerecht eet ik ‘Frisée aux lardons’ (€7,20). Drie ingrediënten: het wat bittere gele hart van een krulandijvie, uitgebakken balkvormige stukjes gezouten spek en een zure vinaigrette. Simpel en lekker. Hierbij komt er geen vloeibare stikstof, lasbril, pacojet, roner of thermomix aan te pas. Bij deze voorgerechten drinken we een halfje Georges Duboeuf Macon-villages 2006 (€11,50) met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Als hoofdgerecht kunnen we niet omheen de incontournable ‘Côte à l’os au feu de bois garnie’ (€37 voor twee personen). Niets gaat boven een ribstuk dat op een houtvuur perfect saignant is gegrild. De buitenkant heeft hierdoor een ietwat gerookte smaak. De hofmeesterboter smelt zalig weg op het superieure kwaliteitsvlees. Spijtig van de gekartelde steakmessen maar sinds kort neem ik mijn Laguiole zakmes mee op verplaatsing, dat snijdt door het vlees als was het boter. Ook de mega aardappel uit de oven is comme il faut. De buitenste laag is een halve cm verkorst. Wat lookboter en zout erop en de combinatie met het ribstuk is perfect. Hier kunnen zelfs de frieten van Maison Antoine niet tegenop. Het halfje château Peybonhomme Les Tours 2005 (€14,50), een biologische Cru Bourgeois 1ère côte de Blaye is een revelatie. We hadden beter onmiddellijk een 75 cl fles (€25,50) besteld. De verrassing van de avond komt echter nog. We zijn geïntrigeerd door het duurste dessert: de ‘Crêpe Cathy’ (12,20). Het is een gekaramelliseerde crêpe Normand die de ober aan tafel met calvados flambeert. In het midden ligt een bolletje vanille-ijs. Dit dessert smaakt goed af na een dergelijke copieuze maaltijd (slechts €104 voor twee personen). Geniaal gevonden, het effect van een pomme d’amour in een pannenkoek. Moeten we nooit meer wachten tot Brussel kermis.
Conclusie: Incontournable is de boven houtvuur gegrilde côte à l'os. Proef ook de verrassende crêpe Cathy.
Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 5/10
Globale beoordeling: **** (zeer goed)
Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: vleesgerechten
De Hoef 1627
Edith Cavellstraat 218
1180 Ukkel
02 374 34 17
www.dehoef-1627.com
De titel is mijn originele titel. The Ladies van de redactie hebben die gebruikt voor de Franstalige versie, maar voor de Nederlandstalige versie werd de titel vertaald in 'De liefdesappel'. Niet echt geslaagd naar mijn bescheiden oordeel, te meer in het artikel de term 'pomme d'amour' wel wordt behouden.
Een paar weken na publicatie van dit artikel krijg ik een telefoon van mijn hoofdredactrice om te melden dat een Franstalige uitgeverij van schoolboeken de Franstalige versie van dit artikel als typevoorbeeld van een restaurantrecensie wil opnemen in hun bloemlezing van de Franse literatuur. De 'Gouden Poort' van het Franstalig onderwijs qua. Deze bloemlezing zal niet alleen uitgegeven worden in Franstalig België maar ook in het grootste deel van Franstalig Afrika. Of ik daar toestemming toe geef? Ja natuurlijk, ik ben vereerd maar onder voorwaarde dat ik drie exemplaren van die bloemlezing krijg opgestuurd. Ik heb ze nooit mogen ontvangen.
Vandaar dat ik hier dan ook uitzonderlijk eveneens de Franstalige versie van het artikel plaats. De vertaling is van Adeline Weckmans. 'Adeline, bedankt voor de meesterlijke vertaling!'
Envie d'une soirée d'été calme qui vous donne l'impression d'être dans le Sud de la France? Passez chez De Hoef 1627, un ancien relais de poste à Uccle, où la quatrième génération s'échauffe sous l'égide du maître Jean-Claude Conreur. Un tilleul centenaire offre son ombre à la cour intérieure. Pour se rendre dans la cour intérieure, nous traversons la salle à manger où il fait étouffant: un feu de bois rougeoie pour permettre de préparer LE plat du lieu: la côte à l'os grillée. Mais dès que nous prenons place à la table de jardin en plastique protégée d'une nappe à carreaux rouges et serviettes assorties, l'ambiance détendue nous atteint. Le brouhaha de la clientèle, avec en arrière-plan le clapotement de la confection d'une sauce béarnaise. Madame se sent envahie par une nostalgie des années '70 en remarquant des Coeurs de palmier à la vinaigrette (9,50€) parmi les suggestions. Les c'urs de palmier sont présentés sur des feuilles de salade, accompagnés de languettes de jambon fumé, avec un petit pot de sauce cocktail. En entrée, je mange une Frisée aux lardons (7,20€). Trois ingrédients: le c'ur amer et jaune d'une frisée, des morceaux de lard salé bien cuits et une vinaigrette acide. Simple et bon. En accompagnement, pas de chichis, une demi Georges Duboeuf Macon-villages 2006 (11,50€), un bon rapport qualité-prix. En plat principal, impossible de passer à côté de l'incontournable côte à l'os au feu de bois garnie (37€ pour deux personnes). Il n'existe rien de meilleur qu'une côte parfaitement grillée au feu de bois, ce qui donne un goût un rien fumé à l'extérieur. Le beurre maître d'hôtel fond agréablement sur cette viande de qualité supérieure. Dommage qu'elle soit à découper avec un couteau à steak cranté, mais depuis peu, j'emmène mon couteau de poche Laguiole en déplacement: il coupe à travers la viande comme du beurre. La méga pomme de terre cuite au four est elle aussi comme il faut: la peau a cuit et forme une croûte d'un demi-centimètre d'épaisseur. Un rien de beurre à l'ail, du sel, et la combinaison avec la côte à l'os est parfaite. Le demi château Peybonhomme Les Tours 2005 (14,50€), un Cru Bourgeois 1ère côte de Blaye biologique est une révélation. On aurait mieux fait de directement commander une bouteille de 75 cl (25,50€). Mais la surprise de la soirée est encore à venir. Nous sommes intrigués par le dessert le plus cher de la carte, la Crêpe Cathy (12,20€). Une crêpe normande caramélisée que le serveur flambe au calvados à notre table. Au centre, une boule de glace vanille. Un dessert qui clôture en beauté ce repas copieux (seulement 104€ pour deux personnes). C'est génial, l'effet d'une pomme d'amour mais avec une crêpe. Plus besoin d'attendre la foire du Midi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten