ZONE02/ nr. 180 (woensdag 30/1/2008)
Het is niet als ramptoerist om mijn deelneming te betuigen, maar om een hart onder de riem te steken dat ik twee weken na het verlies van zijn enige Michelinster ga lunchen bij Barbizon, het restaurant van chef Alain Deluc. Ik kom uit de richting van de E411 en rijd de parking op. Aan het aantal auto’s te zien, is het niet zo erg om een Michelinster te verliezen. Plots realiseer ik mij dat ik op de personeelsparking sta. Ik rijd naar de andere kant van de prachtige villa in Normandische stijl aan de rand van het Zoniënwoud en zie tot mijn verbijstering dat er welgeteld één auto staat geparkeerd. Ik word zeer professioneel door de maître d’ ontvangen. Hij geeft mij het gevoel alsof hij er al lang naar uitkijkt mij te mogen ontvangen. In de klassieke en luxueuze eetzaal met een prachtig zicht op de idyllische tuin en de erachter gelegen manege zitten twee zakenmensen. Als ik mij de bedenking maak dat al dat personeel deze middag voor welgeteld drie mensen werkt, besef ik hoe hard het moet aankomen om een ster te verliezen.
Ik bestel het ontdekkingsmenu met aangepaste wijnen (€115). Het is aandoenlijk om, bij het zuinig nuttigen van een microglaasje Pommery champagne en drie bijbehorende hapjes (€12), op de achtergrond te horen dat mij keuze in de keuken wordt aangekondigd met de geijkte keukenuitdrukking ‘ça marche!’ Inderdaad, daarmee is de brigade in gang geschoten. Er wordt een kaart met mijn menukeuze op tafel gezet. Ik voel aan dat het een memorabele lunch gaat worden. Als opener krijg ik ‘Pompoenroomsoep, gebraden langoustine met pistachenoten en oester‘ in een kleine uitgeholde pompoen voorgeschoteld. Dit had junior moeten kunnen proeven. Hieraan kan zelfs de heilige pompoensoep van oma Suzanne niet tippen. Langoustine en oester in pompoensoep, het is een revelatie. Ze smelten beiden in de mond. Het tweede voorgerecht is ‘Sint-Jakobsvruchten à la plancha, witte bonen in eigen nat met ganzenlever’. De Sint-Jakobsvruchten zijn op een rozemarijntak gespietst. Dit satéstokje geeft een intens aroma af. De ganzenlever gemengd onder de witte bonen in eigen nat vormt een smeuïg geheel. Opnieuw een verrassende combinatie. De keuze van de sauvignon de Touraine van J. Marteau past hierbij perfect.
Het hoofdgerecht dan, ‘Gebraden hinde met peper uit Jamaica en kastagneroom’. Dit is wild wild en over de erbij geschonken Saint-Joseph Offerus heb ik ook alleen maar lof. Barbizon is sinds het sluiten van Claude Dupont in Ganshoren zonder enige twijfel het beste wildrestaurant van Brussel en omstreken.
Als dessert is er ‘Een samenspel van gekaramelliseerde banaan en druiven’. In Overijse zijnde is het een must om iets met druiven te doen. Bij de mokka komen nog vier mignardises en ik laat mij gaan door een Martell cordon bleu cognac (€25) te bestellen.
Als ik thuis uit mijn culinaire roes ontwaak kan ik over de Michelininspecteurs alleen maar het volgende prevelen: ‘Vergeef hen hun zonden Heer, want ze weten niet wat ze doen’.
Conclusie: Om iets te vieren, maar neem enkel een menu een menu met aangepaste wijnen.
Eten: 9/10
Bediening: 9/10
Comfort: 9/10
Globale beoordeling: ***** (uitstekend)
Type: restaurant
Keuken: Frans
Specialiteit: gastronomisch, wild
Barbizon
Welriekendedreef 95
3090 Overijse
02 657 04 62
info@barbizon.be
www.barbizon.be
Zonde dat Madame niet mee wou gaan, wegens het volgens haar oubollig imago van Barbizon. Wat een vooroordeel! Echt één van de allerbeste restaurants die ik ooit heb gerecenseerd. Yes, mijn allereerste vijfsterrenrestaurant! Eigenlijk had ik dit moeten nemen als 'feestelijk restaurant' voor het kerstnummer van 2007 i.p.v. 'Sir Kwinten'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten