ZONE02/ nr. 188 (woensdag 21/5/2008)
Het aspergeseizoen loopt nog tot 24 juni, geboortedag van Johannes de Doper. Het wordt tijd om ze te proeven. Op een dinsdagavond gaan we naar De Plezanten Hof met een aspergemenu op de kaart. Het ligt naast lambicbrouwerij De Keersmaeker. Koenraad De Wilde heeft dit restaurant samen met zijn echtgenote Hilde De Swaef een paar jaar geleden overgenomen. De eetzaal is heringericht onder het motto ‘willen maar niet kunnen’. Een deel van het meubilair blijkt vervangen door trendy goedzittende stoelen en tafeltjes. Ook zijn er dito luchters opgehangen maar dat is het dan ook. Voor de rest is de inrichting als vanouds, van het fermette type. Na het nodige aandringen, mogen we in de quasi lege eetzaal aan een vierpersoonstafel plaatsnemen. De gastvrouw geeft ons een plooifolder met de maandmenu’s van het eerste semester van dit jaar. Altijd goed om weten wat er in januari op het menu stond. Zitten we bij een meeneemchinees? Hoewel we gekomen zijn voor het aspergemenu vraag ik of het ook mogelijk is om à la carte te eten. Met de nodige tegenzin krijgen we de kaart waarvan de plastiek hoezen aan elkaar kleven. Dan toch maar beter het maandmenu (€49,50 wijnen inbegrepen). Bij een glas cremant worden drie amuses gepresenteerd. Een minigarnaalkroket met taaie beestjes, een overgare coquille bovenop twee stukjes asperge en een kommetje met een lekkere aspergeroomsoep. Als voorgerecht eten we asperges op Vlaamse wijze. Die zijn alles behalve beetgaar, maar zo platgekookt dat ze het label Marie-Thumas verdienen. De Spaanse Vinas del Vero 2006, een chardonnay, die we hierbij drinken is ok. De sinaasappelsorbet als tussengerecht bevat ijskristallen. Het begint ons op te vallen dat er een soort van convergentieproces bezig is. Hoewel de klanten van de vier bezette tafels op verschillende momenten zijn binnengekomen, worden ze tegen het hoofdgerecht tegelijk bediend. Alle borden gaan op hetzelfde moment de keuken uit, met dank aan het eenheidsmenu. Ik heb voor kalfmedaillon met kruidenboeket, asperges met mousseline en met mozzarella gegratineerde aardappel als hoofdgerecht gekozen. Hierop valt niets aan te merken. De hierbij passende Chileense Villa Don Carlos 2006, een cabernet sauvignon, wordt wel te warm geschonken. Madame opteert voor de uitgedroogde griet op een laagje asperges met blanke boter en puree van belle de fontenay met gerookt spek. De botersaus is ongelooflijk zout. Het is godgeklaagd dat de chef zijn gerechten niet proeft want anders zou dit bord nooit de keuken hebben verlaten. Als de gastvrouw routineus vraagt: ‘Is hier ook alles in orde?’ maakt Madame een opmerking over het zoutgehalte van de saus. Het antwoord slaat ons knock-out: ‘Misschien is mevrouw geen zout in haar eten gewend!’. Bij het smaakloze huisgemaakte vanille-ijs met warme krieken amuseren we ons met het zoeken naar een spitante titel voor dit artikel. Bon, we hebben nog een maand de tijd om aan onze jaarlijkse asperge behoefte te voldoen.
Conclusie: Het is ronduit lachwekkend dat dit restaurant zich op zijn website als gastronomisch presenteert.
Eten: 6/10
Bediening: 4/10
Comfort: 7/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: restaurant
Keuken: Belgisch
Specialiteit: -
De Plezanten Hof
Broekstraat 2
1730 Kobbegem
02 569 80 28
www.deplezantenhof.info
Ja, dit was legendarisch slecht. Het feit dat dit restaurant nog steeds bestaat is voor mij een raadsel. Het moet zijn dat er een groot potentieel aan masochistische klanten voorradig is met als attitude: 'Hit me again.'
De conclusie is mijn originele conclusie. De titel is trouwens een eerbetoon aan wijlen Rik De Saedeleer (0:39).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten