ZONE02/ nr. 180 (woensdag 30/1/2008)
Het is een traditie bij ons om op vrijdagavond naar het frietkot te gaan om frieten te halen en die thuis samen voor de tv op te peuzelen. Soms wordt ook dat een sleur en gaan we impulsief op restaurant. Zo zegt Junior op een vrijdag dat hij geen zin heeft om een vettige bek te scoren. ‘Doe dan eens een voorstel, Chinees misschien?’ is het antwoord van Madame. ‘Neen, Japans’ zegt hij puberend. Bon, de daad bij het woord voegend gaan we naar Samouraï, de moeder aller Japanse restaurants in Brussel. Het is een minuscuul klein restaurant dat al sinds 1975 in de winkelgalerij, die toegang geeft tot de in 1981 gesloten bioscoop Piccadilly, is gevestigd. Zelfs al is het bijna niet zichtbaar van op straat, het zit er altijd goed vol, dikwijls met Japanse ex-pats. Naast ons op de etage zijn drie Japanse zakenmensen, laptop op de schoot, nog even een deal aan het afronden. Als amuse bouche krijgen we een schaaltje edamame, gekookte nog niet rijpe sojabonen in de peul. Ze zijn licht gezouten en smaken goed af bij het Japanse Kirin bier (€5), dat we bij ons eten zullen drinken want de wijn in Samourai is niet enkel zeer exclusief maar ook onbetaalbaar. Er staat zelfs een Petrus ’86 aan €1.000 op de wijnkaart.
Als voorgerecht kies ik voor Orenzo Gomaï. Dit is een kommetje met gekookte spinazie. Het wordt koud opgediend en geroosterde sesamzaadjes geven het gerecht een delicate notensmaak. Alleen is €15 veel te duur voor een dergelijk eenvoudig voorgerecht. Mijn tafelgenoten nemen Gyoza. Dit is in herkomst een Chinees voorgerecht, maar dat heel populair is in Japan. Het zijn met kip, witte kool en nira (Chinese bieslook) gevulde niervormige deegkussentjes. Je kunt Gyoza tegenwoordig kant-en-klaar in de supermarkt vinden, maar deze zijn duidelijk homemade, want het deeg is zeer zacht en geeft een zijdeachtig mondgevoel. Omdat het bereiden van het gyozadeeg zeer arbeidsintensief is, is de hoge prijs van €15 in dit geval gerechtvaardigd.
Onze hoofdgerechten, Gindara Sakyo Yaki - gekarameliseerde kabeljauwfilet met misosaus – (€30) en Tempura (€30) blijken twee klassegerechten te zijn die perfect weergeven op welk hoog niveau er hier wordt gekookt. Vijf kraakverse mooie stukken gekarameliseerde kabeljauwfilet liggen op een langwerpig bord gedresseerd en dienen in een misosaus te worden gedipt. Hierbij wordt rammenas, ook wel zwarte radijs genoemd, geserveerd. Voor ons westerlingen een verrassende smaakcombinatie. De Tempura is spectaculair te noemen. Het is een gigantische portie in ondraaglijk licht en krokant tempuradeeg gefrituurde stukken vis en groente, een signature dish.
Tot slot proberen we nog een ietwat bizar dessert uit: gesuikerde rode bonen pasta (€6). Een hele portie is niet op te krijgen omdat de pasta heel zwaar is.
Samourai is een Japans toprestaurant met een authentieke Japanse keuken, maar de rekening van €173 voor drie personen (zonder wijn) is naar Brusselse normen gepeperd en naar mijn aanvoelen zeker €50 te hoog.
Conclusie: De moeder aller Japanse restaurants in Brussel, maar met prijzen die eerder in Tokyo thuishoren.
Eten: 8/10
Bediening: 8/10
Comfort: 6/10
Globale beoordeling: **** (zeer goed)
Type: restaurant
Keuken: Japans
Specialiteit: -
Samouraï
Wolvengracht 28
1000 Brussel
02 217 56 39
www.samourai-bruxelles.be
Eerst wou Junior aardappel in de schil eten i.p.v. Japans. Dus in 'Bleu de toi'. Dat was die avond echter volzet. Hebben die daar even geluk gehad dat er geen tafel meer vrij was. Hierdoor hebben ze een vol jaar uitstel van executie gehad want het ** artikel in ZONE02/ nr. 203 laat er geen spaander van heel. Junior zijn tweede keuze was Japans. Vanaf daar begint het artikel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten