LET OP: dit restaurant bestaat niet meer!
ZONE02/ nr. 203 (woensdag 14/1/2009)
De feesten zijn achter de rug en we snakken naar eenvoud. Vandaar dat we naar Bleu de toi, met gevulde aardappel als specialiteit, gaan. Ultramarijnblauw is de kleur die als een blauwe draad doorheen het interieur loopt, maar deze look is helemaal out. Geforceerde jaren negentig bric-à-brac zoals in de Marollen, dat een mooi alibi vormt om van alles dooreen te clashen. De tafel wiebelt, de stoelen zitten ongemakkelijk en er is bijna geen zitruimte. Achter mij staat op de grond een elektrisch verwarmingstoestel waarvan ik onmiddellijk het snoer uit het stopcontact trek, wil ik niet instant geroosterd worden. Ik heb al spijt dat ik Madame en Junior overtuigd heb om mee te komen. Dit gevoel wordt er niet beter op als we de kaart krijgen overhandigd door de gastvrouw, die een bijna misselijkmakend kokosparfum op heeft. De kaart is op zijn minst bizar te noemen. Naast de gevulde aardappelen is er ook een reeks kreeftbereidingen en salades. Allemaal zowel als voor- of hoofdgerecht te verkrijgen. Dan zijn er nog de vaste warme en koude voorgerechten, maar ook de voor- en hoofdgerechten suggesties. We bestellen een Oostends bintje (€25), een Brussels bintje (€15,50) en een zoete aardappel 'Iles Grenadines' (€18). Hierbij deel ik met Madame een pretentieloos halfje Petit Chablis 2006 (€17) van GAEC de Oliveira Lecestre uit Fontenay-près-Chablis. We vinden de prijs-kwaliteitverhouding zodanig aberrant dat ik 's anderendaags naar de producent bel om te weten te komen wat zo'n flesje wijn nu eigenlijk kost. Het is nog erger dan we gedacht hadden: €3,25. Er wordt hier dus 423% winst gemaakt op de wijn! Junior bestelt een halfje Bru (€4,30), ook niet slecht qua prijssetting. Daar zijn onze gevulde aardappelen al. Dit zijn echter geen gedurende 60 tot 75 minuten in een 200°C oven traag aangekorste aardappelen, maar wel tot een pusachtige brij kapot gekookte aardappelen waarvan de smaak in het beste geval als waterig is te omschrijven. Om dit te compenseren zit in alle drie de vullingen een roomsaus. Zoals mijn grootmoeder altijd zei: 'Met room kan je zelfs een kassei doen smaken'. Volgens de kaart zou er enkel in het Brussels bintje naast spekjes ook room mogen voorkomen. In het Oostends bintje zou je naast grijze garnalen ook een beurre blanc en bieslook moeten aantreffen. In de zoete aardappel ten slotte, zou naast krabvlees, banaan en vanille, ook een mango coulis moeten zitten. Helaas pindakaas! Na de ontgoocheling stijgt opnieuw onze verontwaardiging over de hoge prijzen. Je moet het maar durven, tussen €15 en €25 vragen voor een smakeloze patat. Nog een geluk dat we niet voor het bintje kaviaar (€75) hebben gekozen. Omdat we het hebben aangedurfd geen voorgerecht te nemen wordt ons zonder iets te vragen de dessertkaart onder de neus geduwd. Van de weeromstuit beslissen we geen nagerecht te nemen maar enkel een koffie (€3,50). Dit brengt de rekening op een schandalige €89,80. Dat is zeker de helft te veel.
Conclusie: Gevulde aardappel zou de specialiteit moeten zijn. Zeker de helft te duur. Neigt naar afzetterij.
Eten: 4/10
Bediening: 5/10
Comfort: 4/10
Globale beoordeling: * (Slecht)
Type: restaurant
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: -
Bleu de toi
Cellebroersstraat 73
1000 Brussel
02 502 43 71
bleudetoi@icloud.com
www.bleudetoi.be
Dit was een kick ass artikel. Ik betwijfel of dat zes jaar later nog zou worden gepubliceerd wegens angst voor... Ja, voor wat eigenlijk? Reactie van de uitbater die wild om zich heen schopt waarschijnlijk? Dat hij dan de argeloze consument niet afzet. Daar moet hij dan maar tegen kunnen denk ik dan.
Als ik dat nu teruglees: 'een bijna misselijkmakend kokosparfum' en 'tot een pusachtige brij kapotgekookte aardappelen' zijn oneliners die ze mij niet meer afpakken. Alleen de titel werd veranderd in het brave "Inhoudloze bintjes" en de laatste zin van de conclusie werd niet gepubliceerd.
Wat ben ik blij dat er geen plaats meer was de vrijdag dat de kerstvakantie begon in 2007 en dat ik dan maar met Madame en Junior naar het schitterende 'Samouraï' ging, met een **** artikel in ZONE02/ nr. 180 als gevolg. Iets meer dan een jaar later zijn we er dus alsnog naartoe gegaan. Zonde van het geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten