LET OP: dit restaurant is verhuisd!
ZONE02/ nr. 201 (woensdag 3/12/2008)
Junior heeft tijdens het herfstverlof in Toscane de truffel ontdekt. Vandaar dat hij, ondanks nakende examens, toch kandidaat is om op een woensdagmiddag mee te gaan naar Tartufo. ‘Eten moet ik toch en met zo’n naam kan dat bijna niet slecht zijn’ is zijn redenering. Het restaurant is gevestigd in een gerenoveerd huis in Sint-Genesius-Rode, een faciliteitengemeente waar de burgemeester wel al is benoemd. Het interieur is werkelijk prachtig gedesigned en moet stukken van mensen hebben gekost. Wij zijn de enige klanten in de eetzaal als we binnenkomen. Er zullen er na ons ook geen meer binnenkomen. In Rode pendelt iedereen blijkbaar naar Brussel. Dit heeft een bevreemdende atmosfeer zoals in de eetfilm ‘Big Night’ tot gevolg. Sinds vier jaar staat de Algerijnse chef Kayes Ghourabi achter het fornuis en zorgt zijn echtgenote Griet Grassin voor de bediening. De chef is opgeleid in een Franse keuken en heeft jaren in Italië gewoond. Vandaar dat hij Frans Italiaans kookt. Onze voorgerechten zijn spectaculaire presentaties, wat voor die prijs ook wel mag. Ik zie tegenover mij ‘in tempura gefrituurde langoustines met pikant sesamkletskopje en Canteloup meloen’ (€24). Zoete bolletjes meloen houden een eerder zoete dan pikante sesamkletskop in de lucht. Daarop liggen vier, in een lichte en krokante tempura gefrituurde, zoute langoustines en een bittere salade van frisee met een zure dressing. Jawel, de vier basissmaken zijn een beetje getelefoneerd aanwezig. Ik probeer de ‘ravioli van geitenkaas met Caprini truffel uit Nocia en pesto van gegrilde hazelnoten (€22). Dit gerecht bestaat uit zes ravioli geserveerd op een dakgootvormig bord. De ravioli zijn super delicaat waarbij eerst de truffel, die erover is geschaafd, de smaakpapillen kietelt. Daarna neemt de sterke geitenkaas van de vulling het smaakgewijs over. Het halfje nipozzano riserva 2005 (€25 ofwel tweemaal de aankoopprijs), een chianti rufina is zijn geld waard. So far, so good. Maar bij de hoofdgerechten gaat het mis, ze zijn immers waardeloos. De ‘krokant gebakken kalfszwezeriken, wilde paddenstoelen en herfsttruffel’ (€28) zijn niet krokant gebakken en de paddenstoelen, maar ook de truffel, smaken naar niets. Hetzelfde geldt voor de groene asperges die onder het geheel liggen. Er bestaan blijkbaar geen seizoenen meer voor asperges. Dit smaakt mij niet. Junior is ook ontgoocheld door de ‘Sint-Jacobsvruchten mi-cuites, porcini en parmezaan’ (€25) want er wordt exact dezelfde ravioli als van mijn voorgerecht bij geserveerd en de sterke geitenkaas maskeert elke smaak van de Sint-Jacobsnoten. Ik vind de dessertkaart maar niets en laat deze kelk aan mij voorbijgaan. Junior probeert toch nog de ‘sorbet op zijn Italiaans’ (€8). Dit is met prosecco vloeibaar gemaakte sorbet die met een rietje wordt geserveerd. De eindrekening bedraagt €149,50 wat minimaal een derde te veel is. Pfff...
Conclusie: Te duur designrestaurant met gerechten met een vlak smaakpalet. Goed maar niet speciaal.
Eten: 6/10
Bediening: 9/10
Comfort: 8/10
Globale beoordeling: *** (goed)
Type: restaurant
Keuken: Frans-Italiaans
Specialiteit: -
Tartufo
Termeulenstraat 44
1640 Sint-Genesius-Rode
Dit restaurant is naar Sint-Pieters-Leeuw verhuisd, naar het pand waar voorheen 'De Groene Jager' zat dat op een degoutante manier door de eigenaressen werd gepest tot het failliet ging. Hopelijk hebben Kayes Ghourabi en Griet Grassin niet te maken met dit soort pesterijen.
De titel verwijst naar de culinaire Hollywoodfilm 'Big Night' waarin een scene zit met een quasi lege eetzaal en een surrealistische sfeer als gevolg. Bangelijk voor de eigenaars.
Nu is het wel genoeg geweest met die knipogen naar 'niet-benoemde burgemeesters'. Straks krijg ik nog een Vlaams-Nationalistisch imago.
In de Editor van De Persgroep bestaat de combinatie Frans-Italiaanse keuken niet. Je moet het apart ingeven en dan is het Franse en Italiaanse keuken, niet Frans-Italiaanse keuken. Hier dus wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten