ZONE02/ nr. 184 (woensdag 26/3/2008)
Monsieur Bernard is op het Jourdanplein een horeca-imperium aan het uitbouwen. Na het volkscafé l’Espérance en het ernaast gelegen restaurant l’Assiette de Bernard heeft hij nu aan de overzijde café des épices geopend. Ik ga het samen met Anick, die mij nog voor de opening tipte, uitproberen. Het gebouw is op een façadistische wijze gerenoveerd. Bij de inrichting is het beton bloot gelaten. Terracotta en antraciet zijn de dominante kleuren. Het resultaat is een postmodernistisch loftachtig interieur met comfortabele witlederen muurbanken en stoelen.
Als voorgerecht bestel ik een paddenstoelenrisotto (€11) en Anick zes holle oesters (€11). De Petit Chablis blijkt niet meer voorhanden te zijn. We vragen aan onze dienster welke wijn ze ons zou kunnen aanraden, maar ze kan geen antwoord verzinnen. We kiezen dan maar zelf een Sancerre ‘Les Terres Blanches’ van het domein la Barbotaine 2006 (€20 of 2,7 maal de inkoopprijs). Iets later laat ze niet alleen mijn mes vallen, maar zal ze ook mijn disgenote laten kiezen tussen een oestervork en een kreeftentang. Hierdoor gaat ze definitief door het ijs als culinair ongeschoold. De oesters zijn zeer klein en slecht geopend, want ze zitten vol met stukjes schelp. Mijn risotto wordt geserveerd in een origineel kuipvormig bord waardoor het overheerlijke aroma maar één richting uitkan, naar mijn neus. Risotto moet volgens Gordon Ramsay de viscositeit van lava hebben. Dat is hier niet het geval door een overdreven kaasgebruik. Er vormen zich kaasslierten tussen mijn vork en bord.
Bon, na deze matige voorgerechten zullen de hoofdgerechten de avond moeten goedmaken. Een eerder zeldzaam geworden gerecht is gebakken middenrifspier (€15). Deze spier (l’onglet) met een zacht bittere smaak regelt de ademhaling van het rund en wordt als orgaanvlees gecatalogeerd. Het is saignant gebakken zoals gevraagd. Het wordt immers taai als het langer wordt gebakken. Het vlees baadt in een Bordelaise saus terwijl dit eigenlijk à l’echalote hoort te zijn. Anick is een liefhebster van het dunne lendenstuk vanwege zijn uitgesproken smaak. Haar contre-filet Normand (€18) is echter saignant ipv bien cuit gebakken. Nadat ze haar bord heeft teruggestuurd, is het vlees nog altijd maar à point gebakken, maar nu heeft het geen grillsmaak meer, eerder een gecarboniseerde smaak. We drinken hierbij een betaalbaar halfje château Charron 2005, een Premières Côtes de Blaye (€12).
Om af te sluiten proberen we ten slotte de tarte Tatin (€7). Niet uitgevonden door de zusjes uit Sologne, wel door hen beroemd gemaakt. Het zijn eenpersoonstaartjes met als gevolg te kleine stukjes appel die bijna moes zijn geworden. Ook hoort hier eigenlijk een flinke schep crème fraiche bij. We betalen €113,80 en dat is veel te veel.
Alle begin is moeilijk. Hopelijk is monsieur Bernard niet a bridge to far gegaan zoals indertijd monsieur Willy van de Falstaff en kan hij tijdig de nodige wissels doorvoeren in zowel de keuken- als de zaalploeg.
Conclusie: 'Brancheé' brasserie met potentialiteiten, maar er zullen een aantal personeelswissels nodig zijn.
Eten: 6/10
Bediening: 5/10
Comfort: 7/10
Globale beoordeling: ** (matig)
Type: brasserie
Keuken: Belgisch-Frans
Specialiteit: -
café des épices
Jourdanplein 21
1040 Etterbeek
02 280 43 17
reservation@cafedesepices.be
www.cafedesepices.be
Op zowel de Nederlandstalige als Franstalige website van ZONE02/ is er nooit een commentaar geplaatst op dit artikel.
De titel 'The best is yet to come' verwijst naar de gelijknamige song van Novastar.
PS: in 2015 stel ik vast dat Monsieur Bernard zijn restaurant 'l’Assiette de Bernard' heeft verkocht, vermits hij naar eigen zeggen 'ondertussen al 65 jaar is'. Het zal voor hem een financiële opsteker zijn geweest want nu is er 'Au p'tit Belge', een toeristische boîte, gevestigd. Ja, de Europese wijk trekt volop toeristen aan. Hiermee gaat het Jourdanplein in de richting van de Rue des Bouchers. Kijk maar eens naar de terrasstijl van tegenwoordig. De authenticiteit is er volledig aan het verdwijnen, inclusief de hogere gammazaken voor Eurocraten. Nog even en er verschijnen racoleurs. De vereuropianisering, het unieke sociologische proces dat hier al dertig jaar bezig is, blijkt nu op hetzelfde eindpunt uit te komen als de gentrification in de Dansaertstraat in het centrum van Brussel, namelijk bij een toeristische fase die gekenmerkt wordt door vervlakking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten